Niedźwiedź brunatny i wilczek krótkouchy
W północno-zachodniej Hiszpanii po raz pierwszy od 150 lat zauważono niedźwiedzia brunatnego. Samiec w wieku szacowanym na 3–5 lat został zaobserwowany w parku narodowym O Invernadeiro w Galicji i należy do kantabryjskich niedźwiedzi brunatnych, które znajdują się na liście gatunków zagrożonych wyginięciem. Naukowcy uważają jednak, że populacja tych niedźwiedzi zwiększyła się w ostatnich latach i szacują ich liczbę na 320–350 osobników.
Wilczek krótkouchy to tajemniczy ssak zamieszkujący lasy deszczowe Amazonii, którego naukowcy nazywają „psem-duchem”. Na podstawie zestawu danych lokalizacyjnych, zebranych głównie dzięki kamerom zamontowanym w lasach, badacze przygotowali mapowanie zasięgu występowania gatunku i określili preferowane przez niego siedliska w celu lepszej ochrony zwierzęcia. W przeciwieństwie do innych psowatych wilczki krótkouche to samotnicy, ale bardzo dobrze przystosowani do życia w lasach deszczowych.
Bielik, największy ptak drapieżny w Wielkiej Brytanii, pojawił się po raz pierwszy od 240 lat dzięki działaniom organizacji Forestry England i Roy Dennis Wildlife Foundation. Latem 2019 r. sześć młodych bielików zostało wypuszczonych na wyspie Wight w ramach pięcioletniego projektu przywrócenia gatunku w południowej Anglii. Bielik, którego rozpiętość skrzydeł wynosi do 2,5 m, występował licznie w południowej Anglii. Przyczyną jego wyginięcia były nielegalne polowania. W Anglii widziano go ostatnio w Culver Down na wyspie Wight w 1780 r., a w Wielkiej Brytanii ostatni ptak został zastrzelony na Szetlandach w 1918 r.
