Oceaniczne podróże pszczół samotek i menopauza u wielorybów

Pszczoły samotki (Hylaeus) przeniosły się z Polinezji Francuskiej na Nową Zelandię i Australię, przebywszy 4800 tys. km Oceanu Spokojnego. Jak pokonały taką odległość? Owady te wykorzystywały napotykane po drodze wyspy, jak np. Fidżi. W miarę jak pszczoły przemieszczały się z wyspy na wyspę, stopniowo ewoluowały w odrębne gatunki. Badacze mogą jedynie przypuszczać, że owady były przenoszone przez burze pacyficzne lub dryfowały po wodach oceanu w gniazdach budowanych w kawałkach drewna.

Naukowcy z Uniwersytetu w Exeter odkryli, że wieloryby przechodzące menopauzę żyją dłużej, co pozwala im opiekować się dalszą rodziną i zwiększać jej przeżywalność. W przypadku niektórych gatunków wielorybów – narwala jednozębnego, białuchy arktycznej, grindwala krótkopłetwego, szablogrzbieta waleniożernego i orki oceanicznej – ewolucja wyznaczyła dłuższe życie samicom, aby matki i babcie mogły wspierać rodzinę na długo po zakończeniu własnego okresu reprodukcyjnego. Menopauza występuje wyłącznie u ludzi, niektórych delfinów i ww. ssaków morskich.

Dlaczego gepardy są tak szybkie? Zdaniem naukowców z Imperial College London, Harvard University, University of Queensland i University of the Sunshine Coast „maksymalna prędkość biegu jest ograniczona zarówno szybkością kurczenia się mięśni zwierzęcia, jak i tym, jak bardzo jego mięśnie mogą się skrócić podczas skurczu”. Zwierzęta wielkości geparda ważą optymalnie ok. 50 kg, dlatego też nie są zbyt małe – wtedy szybkość biegu ograniczana jest szybkością kurczenia się mięśni – ani zbyt duże, kiedy to szybkość biegu ograniczana jest stopniem kurczenia się mięśni.