Wirus ptasiej grypy w Wielkiej Brytanii i zagrożone gatunki wędrowne
Wg raportu British Trust for Ornithology i Królewskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków od ataku wirusa ptasiej grypy w 2021 r. Wielka Brytania straciła m.in. ponad 75% populacji wydrzyka wielkiego. Wirus spowodował też spadek liczebności populacji rybitwy różowej o 21% – gatunek ten jest najrzadszym lęgowym ptakiem morskim w Wielkiej Brytanii, z tylko jedną regularną kolonią lęgową. Na Wyspach Brytyjskich występuje również połowa światowej populacji głuptaków, której liczebność na badanych stanowiskach zmniejszyła się o 25%. W samej Walii liczba osobników gniazdujących z tego gatunku spadła o 54%. W październiku 2023 r. naukowcy potwierdzili, że niektóre dzikie ptaki rozwinęły odporność na ptasią grypę, wielkość próby była jednak niewielka, i nie jest jasne, jak długo odporność się utrzyma.
Eksperci ONZ twierdzą, że ponad ⅕ gatunków wędrownych, objętych ochroną międzynarodową, w tym prawie wszystkie ryby nomadyczne, jest zagrożona wyginięciem. 44% z 1189 gatunków wymienionych w Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt wykazuje spadek populacji, a 22% grozi wyginięcie. Aż 97% rekinów, płaszczek i jesiotrów znajdujących się na liście jest narażone na wysokie ryzyko wyginięcia, a ich populacja spadła o 90% od lat 70. XX w. Pokonywanie barier stworzonych przez człowieka (np. płoty, drogi), polowania i zanieczyszczenie światłem to tylko niektóre czynniki zagrażające zwierzętom. Wpływ na tę sytuację mają też zmiany klimatu, zakłócające wzorce pogodowe, dzięki którym zwierzęta wiedzą, kiedy rozpocząć migrację.
