Konflikt w Sudanie: geneza i kontekst międzynarodowy

W połowie kwietnia br. w bogatym w zasoby naturalne Sudanie wybuchły walki między oddziałami wiernymi szefowi sił zbrojnych gen. Abdelowi Fattahowi al-Burhanowi a grupą paramilitarną o nazwie „Siły Szybkiego Wsparcia” (RSF) gen. Mohammeda Hamdana Dagalo. Zaledwie 18 miesięcy wcześniej obaj generałowie zorganizowali wojskowy zamach stanu, aby zatrzymać prodemokratyczne przemiany w kraju. Napięcia między dowódcami zaistniały podczas niedawnych negocjacji z cywilnymi partiami w sprawie powrotu do demokratycznych przemian. 

Konflikt może zniwelować nadzieje zamieszkanego przez 46 mln ludzi Sudanu na wyjście z dziesięcioleci autokracji, wewnętrznych konfliktów i ekonomicznej izolacji, a także zdestabilizować niespokojny już region graniczący z Sahelem, Morzem Czerwonym i Rogiem Afryki. W starciach poszkodowani są cywile – są już setki zabitych i rannych. Ludność cierpi z powodu ostrzału i walk w gęsto zaludnionych dzielnicach oraz kurczących się zapasów żywności. Jeszcze przed wybuchem konfliktu prawie 16 mln mieszkańców tego kraju potrzebowało pomocy humanitarnej.

Wydarzenia w Sudanie, wywołane m.in. nieporozumieniami negocjacyjnymi w sprawie włączenia RSF do armii oraz przejścia do cywilnych rządów, mają również kontekst międzynarodowy. Wpisują się bowiem w rywalizację o wpływy w tej części świata między Rosją a Stanami Zjednoczonymi oraz między regionalnymi mocarstwami, które zabiegają o względy różnych lokalnych podmiotów politycznych. Egipt wspiera np. siły gen. al-Burhana, podczas gdy Rosja, a zwłaszcza najemnicy z Grupy Wagnera, rozwija kontakty z siłami gen. Dagalo.