Sundarbany jako przykład ochrony przed rosnącym poziomem mórz

Sundarbany obejmują największe na świecie lasy namorzynowe i znajdują się na pierwszej linii zmian klimatycznych. Z powodu podnoszącego się poziomu mórz życie i źródła utrzymania mieszkańców regionu znalazły się w niebezpieczeństwie. Dlatego sadząc setki tysięcy drzew namorzynowych, lokalne kobiety tworzą dodatkową barierę ochronną przed wodą. Sporządzają też ręcznie mapy obszarów, na których mogą rosnąć namorzyny, z nasion hodują sadzonki, transportują młode drzewka, które następnie sadzą w błotnistych równinach, po czym śledzą rozwój roślin w aplikacji mobilnej.

Wg danych satelitarnych z powodu opadania gruntów oraz rosnącego poziomu wód morskich miasta przybrzeżne na całym świecie toną średnio nawet o kilka centymetrów rocznie. Z 99 nadmorskich miast na sześciu kontynentach najtrudniejsza sytuacja jest w Tiencinie w Chinach, Karaczi w Pakistanie i Manili w Filipinach. Osiadanie miast jest w dużej mierze wywołane przez ludzi i związane z wydobyciem wód gruntowych.

Chiny inwestują w miasta gąbki, które są zaprojektowane tak, aby wchłaniać wodę w ziemię, zamiast jak najszybciej ją usuwać. Miasta te nie polegają na „szarej infrastrukturze” wałów, rur, tam i kanałów, pozwalają natomiast obszarom miejskim wchłaniać wodę w czasie opadów i uwalniać ją podczas suszy. Koncepcję tę można wykorzystać do zwalczania powodzi, pochłaniania dwutlenku węgla, dbania o zwierzęta i rośliny oraz powiększania terenów zielonych. Chińskie władze mają nadzieję, że do 2030 r. 80% obszarów miejskich w 30 wybranych miastach zamieni się we wchłaniające wodę gąbki.