Dyskryminacja w pracy: Wielka Brytania, Indie, Korea Południowa

W Korei Południowej osoby niesłyszące i słabosłyszące napotykają dodatkowe trudności podczas poszukiwania pracy – prawa osób z niepełnosprawnością nie są tam wystarczająco przestrzegane. Zatrudniona jest mniej niż połowa dorosłych z niepełnosprawnością, a sytuacja kobiet jest jeszcze trudniejsza – w 2021 r. pracę miało tylko 22% z nich. W koreańskim społeczeństwie panuje przekonanie, że osoby z niepełnosprawnością są naiwne, dlatego bywają wykorzystywane.

Pracownicy domowi w Indiach spotykają się z dyskryminacją i przemocą ze względu na przynależność kastową i religijną. Pracodawcy ograniczają im dostęp do kuchni, toalet, wind i miejsc kultu. Szczególnie prześladowani są muzułmanie, którzy zmieniają nazwiska, aby nie zdradzały one ich wyznania, a kobiety, idąc do pracy, wkładają sari i bindi, tradycyjnie kojarzone z kulturą hinduską. Liczba pracowników domowych w Indiach – gdzie muzułmanie stanowią ok. 15% z 1,5 mld ludzi – nie jest znana. Międzynarodowa Organizacja Pracy twierdzi, że może ich być od 20 do 80 mln.

Według raportu Living Wage Foundation w Wielkiej Brytanii 33% pracowników pochodzenia banglijskiego, 29% pracowników pochodzenia pakistańskiego i 25% osób czarnych zarabia mniej niż realna, wystarczająca na utrzymanie płaca (wśród białych pracowników problem ten dotyczy 20%). 56% pracowników należących do mniejszości etnicznych twierdzi, że doświadczyło jakiejś formy dyskryminacji w pracy, 34% uważa, że pominięto ich w awansie ze względu na przynależność etniczną, a 29% odmówiono pracy z powodu pochodzenia.