„Latające” węże i śpiewająca rewolucja pasówek białogardłych

„Latające” węże falują w locie, co jest funkcjonalnym i dokładnie skoordynowanym sposobem zwiększającym stabilność zwierzęcia podczas dynamicznego poruszania się w powietrzu. Węże przez kilka sekund opadają w locie lub szybują z prędkością ok. 40 km/h. W powietrzu poruszają żebrami i mięśniami, aby ich ciało przybrało kształt przypominający spadochron lub skrzydło. W ten sposób wąż zwiększa swoją powierzchnię nośną. Badania naukowców mogą posłużyć do stworzenia latającego robota poszukiwawczo-ratunkowego.

Rekiny wielorybie, największe na świecie ryby, mają małe zęby osłaniające gałki oczne. To tzw. ząbki skórne, które pomagają chronić oczy przed uszkodzeniami. Inne kręgowce nie mają takiej osłony oczu. Podobne ząbkowe łuski w kształcie litery V pokrywają również skórę różnych gatunków rekinów, co pozwala im pływać szybciej i ciszej.

Refren śpiewu kanadyjskiej pasówki białogardłej zmienił się w ciągu ostatnich 50 lat i zamiast powtórzeń zestawu trzech nut pod koniec śpiewu, teraz ptaki powtarzają zestawienie dwóch nut. Samiec pasówki białogardłej – podobnie jak wiele innych gatunków ptaków – śpiewa, aby sygnalizować zasięg swojego terytorium i przyciągać uwagę samic. Każdy ptak ma swój własny sposób na rozpoczęcie śpiewu, ale wszystkie mają wspólne zakończenie. Początkowo naukowcy uważali, że zjawisko dotyczy tylko pasówek białogardłych zamieszkujących zachodnią Kanadę, jednak nowy sposób śpiewu rozprzestrzenił się od Jukonu po północno-wschodnie tereny Stanów Zjednoczonych. Wprawdzie wiele gatunków ptaków zmienia swój śpiew w miarę upływu czasu, ale dzieje się to zwykle w lokalnych populacjach – to raczej regionalny „dialekt” niż nowa norma dla całego gatunku.