Obozy dla internowanych i współczesne niewolnictwo
Obozy dla internowanych działają dziś na całym świecie. W Stanach Zjednoczonych to ośrodki dla imigrantów, w Chinach – obozy reedukacyjne dla setek tysięcy ludzi, wspierane przez zaawansowany technologicznie system nadzoru. W Syrii są to więzienia, gdzie torturuje się ludzi i wykonuje masowe egzekucje ludności cywilnej, w Indiach – więzienia dla osób, które nie są w stanie udowodnić, że są obywatelami tego kraju. W Birmie to obozy dla mniejszości etnicznych. To również ośrodki dla imigrantów na małych wyspach i pustyniach na obrzeżach bogatych regionów – na greckich wyspach na Morzu Egejskim, na pustyni Negew w Izraelu, na Oceanie Spokojnym u wybrzeży Australii i na południowym wybrzeżu Morza Śródziemnego.
Skala i cel, jaki przyświeca tym miejscom, są zróżnicowane, podobnie jak reżimy polityczne, które je zbudowały. Obozy mają jednak wspólne cechy. Większość z nich powstała jako tymczasowy lub „nadzwyczajny” środek, funkcjonują jednak do dziś i odgrywają większą rolę, niż pierwotnie zakładano. Istnieją m.in. dzięki nieprzejrzystym przepisom prawa (np. działają poza oficjalnym systemem więziennictwa).
W 2019 r. zidentyfikowano w Wielkiej Brytanii 10 627 potencjalnych ofiar współczesnego niewolnictwa, co oznacza wzrost o 52% w porównaniu z 2018 r. Urzędnicy National Referral Mechanism (NRM) uznali, że istnieją „uzasadnione podstawy”, aby sądzić, że 8429 osób z 10 627 rzeczywiście było ofiarami współczesnego niewolnictwa. Otrzymały one co najmniej 45 dni specjalistycznego wsparcia oraz zakwaterowanie (w niektórych przypadkach). Współczesne niewolnictwo to handel ludźmi, niewola, zniewolenie lub praca przymusowa. Najczęstszą formą wyzysku w 2019 r., zarówno wśród dorosłych, jak i małoletnich, był wyzysk w pracy. Większość małoletnich, będących potencjalnymi ofiarami współczesnego niewolnictwa, była wykorzystywana w celach przestępczych, najczęściej przez gangi narkotykowe.
