Ewolucja życia i odkrycia archeologiczne
Ikaria wariootia to jeden z najstarszych znanych organizmów dwubocznie symetrycznych, którego skamieliny znaleziono w mających 555 mln lat skałach piaskowca w Australii Południowej. Miał on od 1,9 do 6,7 mm długości i od 1,1 do 2,4 mm szerokości, jest dalekim przodkiem człowieka oraz pozostałych ssaków, a także ryb, płazów, gadów i ptaków. Organizm posiadał otwór gębowy i odbyt połączone przewodem pokarmowym oraz dwa symetryczne boki. Żywił się materią organiczną, m.in. resztkami martwych zwierząt. Poruszał się w płytkim środowisku morskim dzięki skurczom mięśni, podobnie jak dżdżownice. Rozwój organizmów w kierunku dwubocznej symetrii jest uważany za kluczowy krok w ewolucji.
Odkrycie w nadmorskiej jaskini w Portugalii wskazuje, że neandertalczycy odżywiali się owocami morza, ptakami morskimi i delfinami. W jaskini w Figueira Brava, zamieszkanej przez przedstawicieli homo neanderthalensis ok. 100 tys. lat temu (106–86 tys. lat temu), znaleziono ponad 560 kości ryb (m.in. węgorza, mureny, leszcza morskiego i dorady), a także szczątki małży, omułków, krabów, ptactwa morskiego i wodnego, fok i delfinów. Odkryto m.in. muszle czaszołki pospolitej, jadalnego ślimaka morskiego. W jaskini były również resztki kamiennych narzędzi, spalonej materii roślinnej oraz kości koni i jeleni. Archeolodzy znaleźli wcześniej dowody na to, że neandertalczycy zbierali skorupiaki oraz nosili wykonaną z nich biżuterię. Naukowcy mają nadzieję, że ich odkrycie pomoże zmienić postrzeganie neandertalczyków jako myśliwych polujących na mamuty i lubiących niskie temperatury.
