Projektowanie bioregionalne i druk 3D w budownictwie
Projektowanie bioregionalne, czyli architektura „od pola do budynku”, to niskoemisyjny sposób na walkę z kryzysem klimatycznym w środowisku zabudowanym, które odpowiada za ok. 40% globalnej emisji CO₂. Projektowanie bioregionalne polega na wykorzystaniu lokalnych ekologicznych metod budowy i materiałów pozyskanych z miejscowych ekosystemów, co pomaga środowisku się regenerować. Przykładem bioarchitektonicznej przyszłości jest LUMA Arles, kampus sztuki współczesnej na południu Francji. Znajduje się tam m.in. budynek, w którym klamki w drzwiach wykonano z soli, ściany ze słoneczników, meble z rdestowca japońskiego, a barwniki ścian powstały z przefiltrowanego moczu.
Największą w Europie konstrukcją wydrukowaną w 3D będzie centrum danych w Heidelbergu. Po ukończeniu w lipcu br. będzie miało ono 54 m długości, 11 m szerokości i 9 m wysokości. Jego fasada przypomina kurtynę, która opływa strukturę budynku. Przez większość czasu na miejscu budowy jest zaledwie dwóch pracowników obsługujących drukarkę. Oszczędza się również na odpadach oraz czasie pracy. Wg COBOD, producenta technologii druku 3D, do 2022 r. wydrukowano na świecie 130 budynków o powierzchni większej niż 10 m2 każdy, z czego prawie połowę ukończono w ub.r.
Wg oczekującego na zrecenzowanie badania przeprowadzonego na University of Technology w Sydney niewielka, złożona z roślin domowych zielona ściana w domu lub miejscu pracy może w zaledwie 8 godz. skutecznie usunąć toksyczne i rakotwórcze zanieczyszczenia pochodzące z ulicznych spalin. W ścianach wykorzystano epipremnum złociste, zroślichę stopowcową i zielistkę Sternberga.
