Jak ocalić tradycyjne rzemiosło przed zapomnieniem?

Na Instagramie popularność zyskały ozdoby z koralików ręcznie wykonywane przez rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej. Wiedza o koralikach, odpowiednie materiały i tradycyjne motywy są przekazywane z pokolenia na pokolenie. W ramach koncepcji slow fashion powstają m.in. obszywane koralikami kapelusze i skórzane woreczki, a także biżuteria, szpilki i naszywki. Sprzedaż rękodzieła zyskała popularność m.in. dzięki społecznemu dialogowi dotyczącemu niesprawiedliwości rasowej, co doprowadziło do wysiłków na rzecz wspierania rdzennych i afroamerykańskich firm i artystów.

Sztuka wykonywania papier mâché przybyła do Kaszmiru w XIV w. dzięki perskim rzemieślnikom. Z czasem stała się specjalnością regionu, jednak w ostatnich dziesięcioleciach to tradycyjne rzemiosło powoli traci na atrakcyjności z powodu niepokojów społeczno-politycznych w administrowanym przez Indie regionie. Rzemieślnicy zajęli się np. prowadzeniem autoriksz, pracą w handlu lub w ochronie. Ich dzieci nie są już zainteresowane kontynuacją dziedzictwa rodziny, a starszyzna obserwuje, jak ukochane przez nich rzemiosło powoli zanika.

Turcy chcą ocalić przed zapomnieniem swoje baśnie – tysiące magicznych opowieści i ustnych podań ludowych opartych na folklorze z Anatolii. Są one mieszanką m.in. kurdyjskich, perskich, słowiańskich, żydowskich i rumuńskich motywów oraz tradycji opowiadania bajek. Dzięki akademickiemu projektowi Masal prowadzonemu przez Centrum Kultury Atatürka każdy może przesłać bajkę do portalu internetowego, gdzie jest ona indeksowana i analizowana przez badaczy oraz redaktorów.