Najstarsze drzewa świata oraz ich rola w kryzysie klimatycznym
Najstarsze znane naukowcom drzewa rosły na dzisiejszej Wyspie Axela Heiberga, w kanadyjskim regionie Qikiqtaaluk, ok. 45 mln lat temu. Obecna pokrywa drzewna planety to 3 bln dużych roślin zajmujących ok. 30% powierzchni Ziemi. Obszar ten się zwiększa, chociaż są to głównie pasy osłonowe (drzewa sadzone w celu ochrony upraw i zwierząt), uprawy drewna w strefie umiarkowanej oraz plantacje eukaliptusa i olejowca. Zmniejszająca się część pokrywy drzewnej to z kolei bogate pod względem gatunku zbiorowiska starodrzewu, gdzie rozwijają się nasiona, ściółka, grzybnia, rośliny i zwierzęta. Stare drzewa dzielą się składnikami odżywczymi z innymi organizmami i najlepiej pochłaniają dwutlenek węgla.
Tymczasem każdego roku wycina się ok. 10 mln ha lasów – to mniej więcej obszar wielkości Portugalii. W ciągu ostatnich 6 tys. lat ludzie wycięli ok. jednej trzeciej wszystkich lasów na Ziemi. Wg badania przeprowadzonego przez naukowców z m.in. Center for Tree Science w Illinois starsze drzewa odgrywają kluczową rolę w walce z kryzysem klimatycznym. Gatunki takie jak sosna długowieczna w Górach Białych w Kalifornii działają jak masywne obiekty sekwestracji i magazynowania węgla, jednocześnie zapewniając bogate ekosystemy florze i faunie.
Prawdopodobnie najstarsze drzewo świata – licząca ok. 4600 lat sosna długowieczna o nazwie „Methuselah” – jest schowane gdzieś na liczącym nieco ponad 7 km Szlaku Methuselah w Inyo National Forest w Kalifornii. Lokalizację i zdjęcia sosny ukryto, by chronić drzewo przed turystami. Korniki i najgorsza od 1200 lat susza również zagrażają tej oraz innym sosnom długowiecznym w okolicy.
