Wpływ kryzysu klimatycznego na zachowania zwierząt

W związku z topnieniem lodu w Arktyce niedźwiedzie polarne muszą zużywać cztery razy więcej energii, aby przeżyć. Powierzchnia lodu morskiego, na którym polują te zwierzęta, od 1979 r. zmniejsza się o 13% na dekadę, siedliska niedźwiedzi się kurczą, a ich wyjątkowe przystosowanie do życia w arktycznych warunkach staje się coraz mniej przydatne. Inne drapieżniki, np. narwale jednozębne, również muszą się dostosować do zmian i zużywać więcej energii. Problemy niedźwiedzi polarnych i narwali prawdopodobnie doprowadzą do przemian w całym morskim ekosystemie Arktyki.

26 z 47 zbadanych gatunków niewielkich ssaków zamieszkujących Góry Skaliste – np. świstak żółtobrzuchy i ryjówka popielata – przenosi się w wyższe partie gór, aby uciec przed rosnącymi temperaturami powietrza. Ryjówka popielata wyemigrowała w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat o prawie 1400 m wyżej. Z kolei 11 z 47 gatunków zmieniło swoje środowisko na położone niżej. Badane były również m.in. wiewiórka i pręgowiec amerykański.

Z powodu ocieplającego się klimatu budki dla nietoperzy stają się dla nich śmiertelną pułapką. Samice nietoperzy utrzymują ciepłotę ciała dzięki temperaturze powietrza i potrzebują ciepłego środowiska, aby wychować młode. Gdy jest jednak zbyt gorąco, nietoperze odczuwają negatywne skutki stresu cieplnego, a różnica kilku stopni decyduje o ich życiu lub śmierci. W środowisku naturalnym nietoperze często przemieszczają się między szczelinami skał i drzewami, aby znaleźć odpowiednią temperaturę powietrza. W niewielkich budkach zwierzęta są natomiast podatne na przegrzanie i odwodnienie.