Mózg człowieka – tajemnice i sposób postrzegania piękna

Naukowcy z Uniwersytetu Tsinghua w Pekinie szukali odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób ludzki mózg reaguje na piękno. Zebrali dane pochodzące z opublikowanych już badań i dzięki ich analizie odkryli, że obserwacja piękna rzeczywiście wywołuje aktywność w określonych obszarach mózgu. Nie znaleziono jednak dowodów na istnienie „ośrodka piękna”. Możliwe, że ten naprawdę istnieje, lecz nie został wykryty w badaniach z różnych przyczyn metodologicznych.

Introspekcja lub skany ludzkiego mózgu nie potrafią ujawnić najgłębszych myśli człowieka. Według Johna Hogarna, dyrektora Center for Science Writings w Stevens Institute of Technology, jest to związane z faktem, że kiedy zauważamy myśl i się nad nią zastanawiamy, natychmiast ją przekształcamy, zamieniając w inną myśl. Powstaje wtedy tzw. metamyśl, czyli myśl o myśli. Medytacja natomiast, chociaż opisywana jako droga do poznania swojego najgłębszego ja i najskrytszych myśli, jest ukierunkowana na to, aby kontrolować i tłumić myśli, zamiast próbować je zrozumieć.

W latach 90. XX w. dzięki badaniom prowadzonym przez Freda Gage’a odkryto, że ćwiczenia fizyczne – np. bieganie – przyczyniają się do powstania nowych neuronów w ludzkim mózgu. Fred Gage pracuje w Instytucie Salka w Kalifornii, w którym zajmuje się plastycznością i możliwościami adaptacyjnymi wykształconego ośrodkowego układu nerwowego przez całe życie człowieka. Ponadto według amerykańskiego naukowca część pierwiastków w niektórych spożywanych przez ludzi roślinach zawiera flawony, które dzięki wyjątkowemu działaniu przeciwzapalnemu u ssaków korzystnie wpływają na neurogenezę.