Mury przeciw migrantom i samoprzemycający się Tunezyjczycy
Coraz więcej państw buduje mury i bariery mające powstrzymać imigrantów, uchodźców i osoby ubiegające się o azyl. Na całym świecie ludzie migrują m.in. z powodu konfliktów politycznych i zmian klimatycznych. Obecnie jedna na 97 osób została przymusowo przesiedlona. W 2015 r. był to jeden na 175 ludzi. Większość przesiedleńców znalazła schronienie w krajach zachodniej Azji i Afryki Północnej, np. w Turcji oraz Sudanie. Ameryka Łacińska i Karaiby odnotowały największy wzrost liczby uchodźców – ponad 100-krotny w porównaniu z 2000 r. Region ten pod względem liczby migrantów dogonił inne kierunki migracji, takie jak Afryka Subsaharyjska, Europa i Ameryka Północna.
W latach 2000–2021 liczba ukończonych, rozpoczętych lub planowanych murów granicznych na świecie wzrosła ponad pięciokrotnie, z 16 do ponad 90. Niedawno swoje granice postanowiły uszczelnić Litwa i Dominikana. Wyniki badań naukowych na temat skuteczności powstrzymywania migracji przez mury graniczne nie są jednoznaczne. Mury i barykady na granicach państw mogą natomiast wpływać na wzrost terroryzmu oraz odbijają się negatywnie na legalnym handlu międzynarodowym.
Emigrujący z kraju Tunezyjczycy coraz częściej kupują własne łodzie i organizują samodzielne rejsy do Europy, zamiast opłacać przemytników. Osoby, które same się przemycają, zwykle łączy pochodzenie społeczne – pochodzą z tej samej okolicy lub są ze sobą skoligacone. Wspólnie finansują zakup łodzi, silnika i oleju napędowego, a jeśli mogą sobie na to pozwolić, także nawigacji satelitarnej.
