Nowy plan imigracyjny dla Europy
Komisja Europejska przedstawiła nowy, obowiązkowy plan imigracyjny dla 27 państw członkowskich. Ogłoszono go 23 września br., zaledwie dwa tygodnie po pożarze w przeludnionym obozie dla uchodźców Moria na greckiej wyspie Lesbos, co uwydatniło konieczność szybkiego wprowadzenia reform i planu pomocy opartego na bardziej humanitarnych zasadach.
Najbardziej kontrowersyjna część „nowego mechanizmu stałej solidarności”, jak nazywa go Komisja Europejska, a niektóre media piszą „à la carte solidarity”, daje państwom członkowskim „elastyczne opcje”. Zamiast obowiązkowych kwot mogą zdecydować, czy przyjąć część uchodźców w zamian za pomoc finansową, zapłacić za ich powrót, czy zaoferować „natychmiastowe wsparcie operacyjne”. Każde państwo ma otrzymać 10 tys. euro wsparcia na dorosłą osobę, której udzieli pozwolenia na pobyt.
Nowy plan migracji zastępuje rozporządzenie Dublin III, które zostało przyjęte w 2003 r. i zostało skrytykowane jako niesprawiedliwe zarówno dla osób ubiegających się o azyl, jak i dla poszczególnych państw członkowskich. Według tego rozporządzenia obowiązek rozpatrzenia wniosku o azyl spadał najczęściej na Włochy, Hiszpanię i Grecję.
Obecny plan pojawił się pięć lat po kryzysie uchodźczym w 2015 r., kiedy to ok. miliona ludzi przybyło do Europy. Większość z nich dotarła na Stary Kontynent drogą morską, uciekając z Syrii. Ponad 3770 osób zginęło wówczas podczas próby pokonania Morza Śródziemnego.
