Prawo przeciwko uchodźcom – Malezja, Finlandia i Estonia

Zdaniem Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców w Malezji w kwietniu 2022 r. mieszkało ponad 182 tys. uchodźców i osób ubiegających się o azyl. Malezja nie ma ram prawnych, które legitymizowałyby sytuację uchodźców w kraju i rozdzielały ich na osoby ubiegające się o azyl i migrantów niemających dokumentów. Malezyjskie prawo uniemożliwia uchodźcom legalne zatrudnienie, wielu z nich nie ma więc wyjścia i pracuje nielegalnie, aby się utrzymać. Podejmują oni przymusowe zatrudnienie i ulegają różnym formom wyzysku, np. nie otrzymują pieniędzy za wykonaną pracę.

Według Pramili Patten, specjalnej przedstawicielki ONZ ds. przemocy seksualnej podczas konfliktów, kryzys humanitarny spowodowany rosyjską inwazją na Ukrainę szybko przekształca się w handel ludźmi, podczas którego szczególnie wykorzystywane są kobiety i dzieci, stanowiące większość uchodźców uciekających przed wojną.

Fińskie i estońskie władze starają się zalegalizować metodę push-backu, która umożliwiałaby im niezwłoczne odsyłanie osób już przebywających w UE na drugą stronę granicy. Estończycy przygotowują zmiany w ustawie o granicach państwowych, aby odmówić przyjęcia lub rozpatrzenia wniosku o azyl, jeśli dana osoba wjechała do kraju nielegalnie. Finowie planują zmiany w ustawie o straży granicznej oraz w ustawie o uprawnieniach nadzwyczajnych. Obydwa państwa mają jednak trudności z przygotowaniem fundamentów do legalizacji push-backów, co w 2021 r. uczyniły już Łotwa, Litwa i Polska.