Nierówności i dyskryminacja kobiet w pracy
Ze względu na różnicę w zarobkach kobiet i mężczyzn, która wynosi 17,3%, można przyjąć, że Brytyjki pracują średnio bez wynagrodzenia przez 63 dni w roku. Według Trades Union Congress (TUC) w 2020 r. kobiety w Wielkiej Brytanii „zaczęły zarabiać” 4 marca. Różnica w zarobkach zależy od sektorów gospodarki. Największa jest w sektorach finansowym i ubezpieczeń, gdzie – jak wynika z badań – kobiety „czekają na rozpoczęcie zarabiania” najdłużej, 123 dni od początku roku, a w sektorze edukacji, gdzie 75% pracowników to kobiety, 93 dni. Najkrócej na „pierwszy płatny dzień w roku” czekają kobiety w branży wodociągów i gospodarki odpadami – 14 dni.
Maman kasomba to odpowiedzialne za transport kamieni pracownice największej kopalni złota w Kiwu Południowym w Demokratycznej Republice Konga (DRK). Kobiety codziennie kilkukrotnie pokonują dwukilometrowy odcinek drogi z dna kopalni na jej szczyt, niosąc w koszach kamienie, które inne pracownice – maman twangaises – rozbijają w poszukiwaniu złota. Większe kamienie, bogatsze w złoto, wydobywają mężczyźni. W górnictwie rzemieślniczym w DRK pracuje między 13 tys. a 18 tys. osób, w tym ok. 40% kobiet.
Kobiety mieszkające na obszarach wiejskich mogą odegrać ważną rolę w rozwiązaniu problemu wyżywienia rosnącej światowej populacji. Zniwelowanie różnic w wydajności kobiet i mężczyzn w rolnictwie mogłoby wyżywić dodatkowe 150 mln ludzi – a wszystko to przy jednoczesnym zachowaniu istniejących lasów, pastwisk i innych naturalnych siedlisk absorbujących dwutlenek węgla. W porównaniu z mężczyznami kobiety uprawiają o 20–30% mniej roślin na hektar. Kobiety mają mniej zasobów, dzięki którym mogą inwestować w rozwój swoich gospodarstw. Często nie mogą posiadać ziemi, pod której zastaw mogłyby wziąć kredyt w banku na kupno nasion, nawozów wyższej jakości oraz na rekrutację pracowników. Kobiety mają gorszy dostęp do nowoczesnych technologii przewidujących zmiany pogody. Ponadto zajmują się domem, zaopatrzeniem w wodę i opał oraz przygotowaniem pożywienia, dlatego mają mniej czasu na uprawy i sprzedaż żywności.
