Osobliwe zjawiska pogodowe w Australii
Naukowcy z Politechniki Federalnej w Zurychu wykorzystali modele klimatyczne i techniki uczenia statystycznego, opracowując metodę, która identyfikuje tzw. odciski palców zmian klimatu w codziennych obserwacjach pogodowych. Znaleźli dzięki temu dowody na globalne ocieplenie w każdym dniu od końca marca 2012 r. Odciski palców zmian klimatu znaleziono w globalnych średnich temperaturach dziennych, które zostały obliczone na podstawie pomiarów zebranych w lokalizacjach na całym świecie. Naukowcy twierdzą, że ich model może pomóc w wyjaśnieniu występowania anormalnych regionalnych zdarzeń pogodowych i pomóc w badaniu długoterminowych zmian klimatu.
Pożary niszczące Australię wytwarzają tyle ciepła, że tworzą własne systemy pogodowe, w tym suche burze i ogniowe tornada. Warunki pogodowe są wynikiem powstawania chmur typu cumulonimbus flammagenitus, znanych także jako chmury pyrocumulonimbus. Powstają, gdy wilgotne powietrze przy powierzchni gruntu zostaje tak bardzo ogrzane, że tworzy silny prąd konwekcyjny, który podnosi je i cząsteczki pyłu powyżej poziomu kondensacji. Powstają wtedy pyrocumulonimbusy: mieszanka pary wodnej, dymu i popiołu. W wyższych partiach atmosfery cząsteczki powietrza ulegają gwałtownemu schłodzeniu, a podczas ich zderzeń powstają ładunki elektryczne. Unoszące się powietrze powoduje również intensywny efekt kominowy, który zasysa tyle powietrza, że powstają silne wiatry. Ogień nabiera wtedy jeszcze więcej mocy i rozprzestrzenia się szybciej.
W zachodniej Norwegii na początku stycznia 2020 r. pojawiła się niespotykana fala ciepła. Najwyższą temperaturę wynoszącą 19°C (ponad 25°C powyżej średniej miesięcznej) odnotowano w miejscowości Sunndalsøra. To najwyższa temperatura zmierzona w styczniu w Norwegii oraz zimą (od grudnia do lutego) w Skandynawii od czasu rozpoczęcia pomiarów. Główną przyczyną rekordowych temperatur w Sunndalsøra jest ciepły wiatr fenowy, występujący po zawietrznej stronie pasm górskich.
