Egzoszkielet szansą dla osób sparaliżowanych
Po czterech latach od wypadku sparaliżowany od szyi w dół pacjent z Francji znów może poruszać się dzięki egzoszkieletowi kontrolowanemu przez impulsy mózgowe. Francuz z przerwanym rdzeniem kręgowym trenował, używając awatara w grze wideo, aby nauczyć się obsługiwać egzoszkielet i przypomnieć sobie naturalne ruchy. Po obu stronach głowy, między mózgiem a skórą, pacjent ma umieszczone dwa czujniki, które monitorują aktywność kory sensomotorycznej, kontrolującej funkcje motoryczne. Dekodery przesyłają sygnały z mózgu do komputera, które algorytm tłumaczy na ruchy, o których pomyślał pacjent. Egzoszkielet waży 65 kg i musi być podwieszany do sufitu, aby uchronić chorego przed upadkiem. Ograniczeniem jest również moc obliczeniowa komputera, który przetwarza sygnały z mózgu na polecenia dla egzoszkieletu z prędkością 350 ms (milisekund). Naukowcy podkreślają, że celem badań jest pomoc osobom sparaliżowanym i opracowanie technologii służącej wojsku, a nie eksperymenty związane z transhumanizmem.
Transhumaniści wykorzystują technikę i naukę, aby poprawiać kondycję i przezwyciężać ograniczenia ciała ludzkiego. Wszczepiają sobie pod skórę czipy, które zawierają dane medyczne, i zastępują wizytówki, karty kredytowe lub klucze. Zmieniają swoje ciała dzięki czujnikom pola elektromagnetycznego, implantom antykoncepcyjnym, kościom wykonanym w technologii druku trójwymiarowego oraz implantom LED. Niektórzy transhumaniści przeprowadzają zabiegi na własną rękę, co rodzi obawy o bezpieczeństwo. Szkocki parlament chce uregulować prawnie ich działalność.
Naukowcy zaimplementowali wspomnienia do mózgów młodych zeberek zwyczajnych, pomagając w ten sposób ptakom w nauce śpiewu. Zeberki, podobnie jak ludzie, uczą się wokalizować, naśladując rodziców. Słuchając śpiewu swoich ojców, młode ptaki zapamiętują nuty i powielają je. Naukowcy wszczepili wspomnienia w mózgi ptaków, pomagając młodym zeberkom w nauce melodii, którą uczą ich ojcowie. Badacze zastosowali tzw. manipulację optogenetyczną, w której światło służy do monitorowania i kontrolowania aktywności mózgu. Poznanie sieci nerwów w mózgu, zaangażowanych w uczenie się wokalizacji, może pomóc zrozumieć warunki, w których zaburzenia rozwojowe, występujące u ludzi, powodują problemy z mową.
