Zabójcze mrówki, czarne wdowy i szerszenie azjatyckie

Mrówki z gatunku Formica archboldi nie mają żądeł, spryskują więc swoje ofiary kwasem mrówkowym, a następnie zostawiają ich głowy oraz inne części ciała w swoich gniazdach. Najczęściej polują na mrówki z gatunku Odontomachus brunneus. Większość gatunków dba o czystość swoich gniazd, aby chronić królową przed infekcjami.

Samice czarnych wdów znane są z bardzo silnego jadu (15 razy silniejszego od jadu grzechotnika) i nawyków godowych polegających na zabijaniu i zjadaniu samców po odbyciu z nimi kopulacji. Naukowcy przypuszczają, że w ten sposób samice zapewniają sobie źródło białka. Ukąszenie czarnej wdowy rzadko jest śmiertelne dla człowieka. W USA każdego roku dochodzi do ok. 2,6 tys. ukąszeń, przy czym tylko w 1,4% przypadków pojawiają się silne objawy związane z ugryzieniem.

Pajęczaki należące do rzędu kosarzy czasami zbierają się w duże grupy liczące od kilkudziesięciu do kilkuset osobników. Ich długie, wrzecionowate odnóża zbijają się wówczas ze sobą, przywołując skojarzenia z ruszającą się brodą albo grzywką. Odnóża te mogą mieć nawet 16 cm długości. Naukowcy przypuszczają, że pająki zbijają się w takie stada, aby zachować odpowiedni poziom wilgotności ciała, gdy powietrze staje się zbyt suche. W ten sposób mogą się również bronić przed drapieżnikami.