Plastisfera, plastitar, piroplasty i plastiglomeraty w morzach i oceanach

Co roku do oceanów może trafiać od 5 do 13 mln t plastikowych zanieczyszczeń, a w morzach i oceanach unosi się od 12 do 125 bln mikrodrobin plastiku. W przyszłości zanieczyszczenie oceanów plastikiem może stać się źródłem bakterii wytwarzających nowe antybiotyki przeciwko superbakteriom opornym na znane nam obecnie leki. W badaniu, które nie zostało jeszcze poddane recenzji naukowej, naukowcy z m.in. amerykańskiego Instytutu Oceanografii Scrippsów w USA ocenili potencjał plastisfery ziemskich oceanów, aby stać się źródłem nowych antybiotyków.

Australijscy naukowcy z University of Queensland odkryli, że Zophobas morio – powszechnie znany jako drewnojad – może przetrwać na diecie złożonej z polistyrenu i styrenu. Larwy tych chrząszczy trawią plastik dzięki kilku enzymom w jelitach. Teraz badacze chcą zidentyfikować najskuteczniejszy enzym, aby można go było odtworzyć na dużą skalę w celach recyklingowych – plastik byłby rozdrabniany mechanicznie, a następnie traktowany wybranym enzymem.

„Plastitar” to zdaniem naukowców z University of La Laguna na Teneryfie nowy rodzaj zanieczyszczenia przybrzeżnego składającego się ze smoły połączonej z mikroplastikiem. Powstaje jako pozostałość po wyciekach ropy w oceanie wyrzucanych na brzeg w formie smolistych kul, które przywierają do skalistych brzegów Wysp Kanaryjskich, do nich zaś przykleja się plastik. To kolejne zanieczyszczenie morskie wytworzone z plastiku obok piroplastów – stopionego plastiku, który przybiera wygląd małych skał, i plastiglomeratów powstałych z połączenia stopionego plastiku, osadów plażowych i fragmentów lawy bazaltowej.