Dwusiarczek molibdenu (MoS₂), osadzony w warstwie o grubości zaledwie trzech atomów, tworzy jeden z super cienkich materiałów przyszłości. Materiał ten, owinięty na przykład wokół blatu biurka, zmienia je w ładowarkę do laptopa bez korzystania z kabli. Takie dwuwymiarowe materiały (m.in. grafen, używany w słuchawkach, telefonach i ogniwach paliwowych samochodów elektrycznych) będą w przyszłości podstawą internetu rzeczy. Dzięki nim będzie można np. wyświetlać informacje na powierzchni okien i monitorować zdrowie za pomocą czujników w ubraniach. Super cienkie materiały są również układane w trójwymiarowe bloki, które mają właściwości odmienne od materiałów dwu- i trójwymiarowych i służą do budowy wydajnych baterii i ogniw generujących energię elektryczną.
Firmy z branży samochodowej (Daimler AG) i lotniczej (Delta Air Lines) przy współpracy z IBM opracują aplikacje na komputery kwantowe. Pozwoli to poprawić zasięg samochodów elektrycznych dzięki zwiększeniu pojemności i prędkości ładowania akumulatorów oraz lepiej planować trasy lotów. Według Jamiego Thomasa, dyrektora generalnego ds. strategii i rozwoju w IBM, praca komputerów kwantowych jest już testowana m.in. przy „analizie ryzyka i wycenie opcji, opracowaniu zaawansowanych materiałów i struktur akumulatorów, optymalizacji produkcji, wykrywaniu oszustw, badaniach chemicznych i logistyce”.
Europejski satelita Aeolus zbiera dane dotyczące wiatru, wysyłając wiązkę ultrafioletową do atmosfery i wychwytuje dzięki teleskopowi jej odbicie – sygnał zwrotny. Wiązka rozprasza cząsteczki powietrza w atmosferze. Dane z lasera kosmicznego są obecnie wykorzystywane w prognozach pogody Europejskiego Centrum Prognoz Średnioterminowych. Aeolus gromadzi dane dotyczące wiatru nad całym obszarem Ziemi, od gruntu do stratosfery (do ok. 30 km nad powierzchnią Ziemi). |