Plastik obecny w każdym ogniwie łańcucha pokarmowego
Plastik w morzach i oceanach wpływa na każde ogniwo łańcucha pokarmowego – od bakterii, przez kraby i wieloryby, po ludzi. Udowadniają to odkrycia naukowców z ostatnich lat. Substancje chemiczne, pochodzące z tworzyw sztucznych, wpływają na wzrost, fotosyntezę i wytwarzanie tlenu przez prochlorococcus. Bakterie te produkują 10% tlenu obecnego na Ziemi. Cząsteczki plastiku dostają się do organizmów krabów i ryb przez skrzela i w pochłoniętym pokarmie. Ten pierwszy sposób zwiększa prawdopodobieństwo pojawienia się plastiku w łańcuchu pokarmowym człowieka. Żółwie również jedzą plastik, a ponadto wiele z nich ginie w wyniku zaplątania się w materiały z tworzyw sztucznych. Wieloryby połykają duże kawałki plastiku, zatykając sobie w ten sposób przewód pokarmowy. Niektóre osobniki mają żołądki wypełnione dziesiątkami kilogramów plastikowych śmieci. Ponad milion ptaków morskich umiera każdego roku po połknięciu plastikowych części. Ponadto tworzywa sztuczne hamują ich wzrost i źle wpływają na pracę nerek, jak w przypadku zagrożonych wyginięciem burzyków.
Tysiące morsów pacyficznych (podgatunek morsa arktycznego) pojawiło się na północno-zachodnim wybrzeżu Alaski znacznie szybciej niż zazwyczaj. Stado zaobserwowano już w lipcu, co jest prawdopodobnie związane z wysoką temperaturą wody i szybko topniejącą pokrywą lodową na Oceanie Arktycznym. Morsy spędzają na niej większość czasu. Pokrywa lodu u wybrzeży północnej Alaski osiąga swoje minimum we wrześniu. Jednak globalne ocieplenie przyspiesza zmniejszanie powierzchni lodu. Gdy go brakuje, morsy gromadzą się na brzegach w dużych grupach i szukają tam schronienia.
200 reniferów padło z głodu w sezonie zimowym na przełomie 2018 i 2019 r. na archipelagu Svalbard, między kontynentalną Norwegią a biegunem północnym. Naukowcy podkreślają, że przyczyną były zmiany klimatyczne, a dokładnie – silne opady deszczu podczas zimy. Deszcz, osadzając się na pokrywie śnieżnej, szybko zamarza, tworząc twardą, lodową skorupę, z jaką zwierzęta nie potrafiły sobie poradzić, gdy próbowały szukać pożywienia. Jednocześnie dłuższe i cieplejsze lata wpłynęły na wzrost populacji reniferów i rywalizację między nimi o pokarm.
