Dieta, ruch i nasłonecznienie a depresja i choroba afektywna dwubiegunowa

Zdaniem naukowców z np. Uniwersytetu Edynburskiego choroba afektywna dwubiegunowa może być związana z dietą oraz metabolizmem i dlatego można ją leczyć jako zaburzenie fizyczne, a nie zachwianie nastroju. Specjaliści sprawdzają obecnie powiązania choroby z zaburzeniami metabolicznymi, takimi jak cukrzyca i otyłość, a także z zaburzeniami rytmów dobowych. Niedawne badanie objęło pacjentów, którzy przez osiem tygodni stosowali dietę ketogeniczną, i „⅓ z nich poradziła sobie bardzo dobrze”. Inne badania skupią się na zależności między występowaniem epizodów choroby afektywnej dwubiegunowej a porami roku. W samej Wielkiej Brytanii ponad milion osób cierpi na tę chorobę, z czego ⅓ prawdopodobnie podejmie próbę samobójczą. Przyczyny schorzenia nie są jednak dokładnie znane. 

Do 30% osób z ciężką depresją i chorobą afektywną dwubiegunową wykazuje sezonowy wzorzec objawów. W badaniu przeprowadzonym na Uniwersytecie Vanderbilta czujniki aktywności noszone na nadgarstku zarówno przez osoby z depresją, jak i osoby zdrowe dostarczyły dowodów na związek między codzienną ekspozycją na światło słoneczne a aktywnością fizyczną. Bardziej depresyjne stany w szczególności były związane z niższą aktywnością w ciągu dnia, podczas gdy codzienna aktywność wzrastała wraz z długością dnia i nasłonecznieniem. Ponadto wpływ nasłonecznienia na aktywność fizyczną może być różny u osób z depresją i u tych bez depresji. Zdaniem badaczy wzorce aktywności pochodzące z monitoringu ruchu mogą służyć jako podstawa systemu wczesnego ostrzegania, który powiadamia lekarza o konieczności podjęcia interwencji u pacjenta w odpowiednim czasie.