Archeologia: starożytne osady w Serbii, Chinach i Uzbekistanie

Archeolodzy z Austriackiej Akademii Nauk odkryli pozostałości prehistorycznego domu sprzed ok. 8 tys. lat w miejscowości Svinjarička Čuka w Serbii. Prostokątny budynek został zbudowany z plecionki i gliny oraz drewnianych słupów. Znalezisko to przypisuje się kulturze Starčevo, która jest jedną z najwcześniejszych kultur neolitycznych w Serbii i na Bałkanach. Kultura Starčevo jest znana z wprowadzenia rolnictwa i udomowienia zwierząt, a także zakładania małych półstałych wiosek. Odkrycia w Svinjarički Čuce podważają tradycyjne założenia, że we wczesnym neolicie ​​ludzie w tym regionie byli koczownikami i osiedlali się w jednym miejscu tylko sezonowo.

W górach Pamir w Uzbekistanie na wysokości ponad 2 tys. m n.p.m. uzbeccy i amerykańscy archeolodzy odkryli dwa średniowieczne miasta – Tugunbulak i Taszbulak – leżące przy Jedwabnym Szlaku. Pomimo ograniczonych zasobów i mroźnych zim ludzie żyli w obu tych miastach od VIII do XI w. n.e., utrzymując się m.in. z metalurgii. Tymczasem na tradycyjnych mapach Jedwabnego Szlaku drogi handlowe biegnące przez kontynent euroazjatycki mają tendencję do omijania gór Azji Środkowej tak bardzo, jak to możliwe.

Liczący 5 tys. lat królewski grobowiec kultury Dawenkou został odkopany w ruinach Wangzhuang w środkowych Chinach, datowanych na okres od 4000 do 2600 p.n.e. Zdaniem chińskich badaczy Wangzhuang mogło być stolicą prehistorycznego królestwa. W znalezionych trumnach znajdowały się prawdopodobnie szczątki lokalnego króla. Odnaleziono również ok. 200 ozdób z jadeitu, narzędzia z kości i szczątki zwierząt.