Wpływ zwierząt na zdrowie ekosystemów
Wydry morskie, gatunek kluczowy dla lasów wodorostów u wybrzeży Wysp Aleuckich, w latach 90. doświadczyły dramatycznego spadku populacji, przez co roślinożerne jeżowce, ulubiona zdobycz wydr, rozmnażały się, niszcząc lasy wodorostów, a w ostatnich latach – wraz ze zmianami klimatycznymi – przyczyniły się do obumarcia raf budowanych przez algi Clathromorphum nereostratum. Przywrócenie populacji wydry mogłoby powstrzymać jeżowce i pomóc w ochronie większego ekosystemu. Według naukowców z Uniwersytetu Rice’a w Houston oraz Bigelow Laboratory for Ocean Sciences przyszłe badania nad zmianami klimatu muszą w większej mierze uwzględniać złożoność ekosystemów.
W Parku Narodowym Yellowstone naukowcy badają, w jaki sposób wilki, które zabijają najbardziej chore jelenie, przyczyniają się do poprawy stanu zdrowia populacji tych zwierząt. W Yellowstone 10 watah złożonych łącznie z ok. 100 osobników poluje na chore jelenie, które łatwiej złapać. Wstępne obserwacje wskazują, że w ten sposób wilki ograniczają rozprzestrzenianie się przewlekłej choroby wyniszczającej (CWD), która zagraża zwierzynie płowej w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie. Po raz pierwszy odkryta wśród dzikich jeleni w 1981 r., CWD prowadzi do degradacji tkanki mózgowej jeleniowatych – głównie jeleni, ale też łosi i karibu – co objawia się apatią, ślinieniem się, chwiejnością, wycieńczeniem i może doprowadzić do śmierci. Eksperci obawiają się, że pewnego dnia ta choroba z grupy zakaźnych encefalopatii gąbczastych może zaatakować organizm człowieka.
Badacze chcą lepiej poznać procesy rozwoju i starzenia się psów, aby zrozumieć, jak starzeje się człowiek. Psowate zachowują się podobnie do ludzi w okresie dojrzewania i starości, a w ich DNA zachodzą zbliżone zmiany. W schyłkowym okresie życia cierpią na podobne dolegliwości, np. otyłość, artretyzm, niedoczynność tarczycy i cukrzycę. Dorastające psy dzielą pewne cechy z dorastającymi ludzi – są mniej zdolne do szkolenia i gorzej reagują na polecenia. Naukowcy z Uniwersytetu Wiedeńskiego odkryli, że osobowość psa zmienia się w czasie, podobnie jak dzieje się to w przypadku osobowości człowieka – z wiekiem psy stają się np. mniej aktywne i spokojniejsze.
