Praca przymusowa na świecie i los uchodźczyń z Korei Północnej
Zdaniem organizacji Save the Children 336 tys. włoskich dzieci w wieku od 7 do 15 lat (6,8%) ma już doświadczenie pracy, a 58 tys. (27,8%) nastolatków w wieku od 14 do 15 lat twierdzi, że wykonywało pracę, która szkodziła ich nauce szkolnej i samopoczuciu psychofizycznemu. To potencjalne ofiary ubóstwa edukacyjnego. W 2021 r. 23,1% młodych Włochów w wieku od 15 do 29 lat – najwięcej w Unii Europejskiej – nie miało żadnej pracy, nie podlegało edukacji ani ścieżce szkoleniowej. Ustawowy wiek produkcyjny we Włoszech wynosi 16 lat, a podjęcie pracy jest legalne po ukończeniu obowiązkowej nauki szkolnej.
Wg raportu Global Rights Compliance ok. 500 tys. północnokoreańskich kobiet i dziewcząt nawet w wieku 12 lat ukrywa się w przygranicznych regionach Chin po ucieczce z ojczyzny. Aktywiści ostrzegają, że uchodźczynie są nadal krytycznie narażone na wykorzystywanie – handel ludźmi, gwałty i pracę w charakterze niewolnic seksualnych. Zgodnie z danymi Korea Future Initiative 80% uchodźczyń wpada w ręce handlarzy, jest sprzedawana i wykorzystywana seksualnie. Koreanki są również ofiarami przymusowych małżeństw, niechcianych ciąż i pracy przymusowej.
We wrześniu 2022 r. Komisja Europejska zaproponowała przepisy, które wprowadzają zakaz importu produktów wytworzonych przy użyciu pracy przymusowej. Wzbudziło to konsternację m.in. w państwach Azji Południowo-Wschodniej. Szacuje się, że 28 mln ludzi na świecie cierpi z powodu pracy przymusowej, a ponad połowa z nich mieszka w regionie Azji i Pacyfiku. Może jednak minąć jeszcze kilka lat, zanim ustawa zostanie w UE uchwalona.
