Blokady i ograniczenia w dostępie do internetu na świecie
Według najnowszego raportu organizacji Access Now w ub.r. 29 państw co najmniej 155 razy celowo zamknęło lub ograniczyło dostęp do komunikacji internetowej mimo zwiększonego zapotrzebowania na tę usługę podczas pandemii COVID-19. Na szczycie listy znalazły się Indie, które 109 razy blokowały lub ograniczyły dostęp do sieci, w tym aż 96 razy w Kaszmirze. Na drugim miejscu jest Jemen (sześć blokad Internetu), a na trzecim Etiopia (cztery blokady Internetu). W Bangladeszu mieszkańcy obozów dla uchodźców Rohingya zostali odcięci od szybkiego Internetu w sieciach 3G i 4G na 415 dni w latach 2019–2020.
Władze państw wprowadzających przerwy w dostępie do Internetu twierdzą, że robią tak m.in. ze względu na rozprzestrzenianie się nieprawdziwych wiadomości, środki ostrożności, bezpieczeństwo publiczne i narodowe. W rzeczywistości blokują sieć z powodu braku stabilizacji politycznej i oszustw podczas egzaminów, na czas wyborów, protestów, rozruchów i aby przejąć kontrolę nad przepływem informacji.
Chiński projekt Złota Tarcza to skomplikowany system oparty na pracy ludzi i działaniu technologii, który blokuje zagraniczne strony internetowe oraz kontroluje komunikację w Internecie. Rządy Rosji i Ugandy próbują wzorować się na Chinach i nadzorować aktywność użytkowników w sieci. Według eksperta Paula Mozura Iran i Korea Północna również sprawują prawie całkowitą kontrolę nad Internetem, a Birma i Kambodża starają się podążać ich śladem. Istnieje obawa, że Chiny ułatwią innym krajom autokratycznym adaptację technologii i systemu manipulacji w sieci.
