Jaguary, lamparty perskie i nosorożce białe
Liczba jaguarów w południowo-zachodniej części Mata Atlântica [lasach na południowo-wschodnim, atlantyckim wybrzeżu Brazylii i Argentyny oraz w Paragwaju] mogła podwoić się od 2005 r., wynika z badań prowadzonych przez ekologów. 15 lat temu populację tych kotów szacowano na od 30 do 54 osobników. WWF uważa, że obecnie w monitorowanym regionie żyje od 84 do 125 jaguarów, a na całym obszarze Mata Atlântica – od 150 do 200 osobników.
Eksperci uważają, że przetrwało mniej niż 1200 lampartów perskich. Pola minowe (ok. 226 km kw.), które pozostały po wojnie irańsko-irackiej oraz działaniach armii irackiej wobec Kurdów, są jedną z ostatnich przeszkód powstrzymujących kłusowników i chroniących przed nielegalnym pozyskiwaniem drewna w irackim Kurdystanie. Wyrąb lasów powoduje utratę siedlisk tych dzikich kotów. W latach 1999–2018 prawie połowa tamtejszych lasów – ponad 890 tys. ha – została zniszczona, głównie w wyniku pozyskiwania drewna i pożarów lasów. W irackim Kurdystanie zagrożonych wyginięciem jest również 31 gatunków ptaków, w tym ścierwnik. Wyginęły już zwierzęta, takie jak lew azjatycki i daniel mezopotamski.
Rząd Botswany poinformował, że co najmniej 56 nosorożców białych zostało zabitych przez kłusowników w ciągu ostatnich dwóch lat. Rogi nosorożców są przemycane do Azji, gdzie uważa się, że leczą raka oraz inne choroby. Dlatego władze Botswany zdecydowały się na celowe usuwanie nosorożcom rogów piłami łańcuchowymi, aby uczynić zwierzęta bezwartościowymi dla kłusowników. Analitycy twierdzą, że liczba nosorożców w delcie Okawango, gdzie żyje prawie cała ich dzika populacja, zmalała znacząco.
