Odkrycia geologiczne i nowe spojrzenie na światło

Zdaniem badaczy z Kalifornijskiego Instytutu Technicznego gigantyczne zderzenie protoplanety Theia z proto-Ziemią ok. 4,5 mld lat temu mogło uformować nie tylko ziemski Księżyc, lecz także dwa regiony wielkości kontynentu w płaszczu Ziemi. Naukowcy nawiązują do odkrycia w latach 80. XX w. dwóch obszarów niezwykłego materiału umiejscowionych głęboko, w pobliżu jądra Ziemi – pod kontynentem afrykańskim i pod Oceanem Spokojnym. Są one dwa razy większe od Księżyca i prawdopodobnie składają się z pierwiastków w proporcjach innych niż otaczający je płaszcz ziemski.

Naukowcy z m.in. Uniwersytetu Stanowego w Arizonie sugerują, że zewnętrzne jądro Ziemi może być bardziej dynamiczne, niż wcześniej zakładano. Znajduje się ono między skałami krzemianowymi płaszcza ziemskiego a stopionym metalem w jądrze wewnętrznym Ziemi. Zdaniem badaczy „gdy woda dociera do granicy rdzeń–płaszcz, reaguje z krzemem w rdzeniu, tworząc krzemionkę”. Odkrycie to stanowi postęp w wiedzy o wewnętrznych procesach zachodzących w Ziemi i sugeruje, że globalny obieg wody sięga znacznie głębiej, niż dotychczas sądzono.

Wg ekspertów z MIT nie tylko ciepło, lecz także światło widzialne, zwłaszcza o zielonkawym odcieniu, może powodować parowanie wody, rozrywając wiązania między jej cząsteczkami. Zdaniem badaczy efekt ten może być rozpowszechniony w przyrodzie, np. w wodzie w materiałach porowatych, takich jak gleba lub rośliny, bądź w pianie na powierzchni oceanu. Będzie go można wykorzystywać do celów praktycznych, jak wydajniejsze sposoby wytwarzania wody słodkiej ze słonej.