Przymusowe repatriacje Rohingjów i powroty uchodźców z Republiki Środkowoafrykańskiej

15 listopada rządy Bangladeszu i Birmy planowały rozpocząć przymusowe repatriacje Rohingjów, mimo lęku uchodźców przed powrotem i sprzeciwu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Plan ustalony w październiku br. między władzami obu krajów nie został do tej pory upubliczniony. Na listę osób zakwalifikowanych do powrotu zostało wpisanych 4 355 uchodźców z obozu Cox Bazar w Bangladeszu. Kilka osób próbowało popełnić samobójstwo, dowiedziawszy się o możliwości powrotu do miejsca, w którym zaznali przemocy. Część migrantów zaczęła się ukrywać. Organizacje pozarządowe, na podstawie informacji o kilku łodziach z uchodźcami, które odpłynęły w kierunku Malezji, są zaniepokojone, że Rohingjowie znów mogą trafić w ręce przemytników.

W sierpniu 2017 r. ponad 700 tys. przedstawicieli tej mniejszości etnicznej uciekło ze stanu Rakhine do Bangladeszu. Raport ONZ, weryfikujący te informacje, określił sytuację w Birmie jako „udobójstwo przeciwko muzułmańskiej mniejszość, którego dokonało birmańskie wojsko i niektórzy buddyjskich mieszkańcy stanu Rakhine”.

W czasie pierwszej repatriacji do Birmy ma wrócić 2 260 Rohingjów z 486 rodzin. Nie wiadomo jednak, czy akcje przesiedlenia się odbędą. W oświadczeniu z 9 listopada 42 organizacje pomocowe pracujące w regionie, wyraziły swój sprzeciw, określając plan jako  przedwczesny i niebezpieczny”. Abul Kalam, komisarz pomocy i repatriacji Rohingjów, zapewnił 15 listopada, że nikt nie zostanie zmuszony do powrotu do Birmy.

Do swoich domów zaczęli natomiast wracać uchodźcy z Republiki Środkowoafrykańskiej, głównie muzułmanie. Ich powrót powoduje kolejne napięcia, ponieważ ich domy i prowadzone wcześniej biznesy zostały przejęte przez wyznawców innych religii, głównie chrześcijan. Aby uniknąć dalszych aktów przemocy, ONZ i inne organizacje pomocowe zdecydowały o wybudowaniu nowych domów dla osób, zajmujących mieszkania należące do uchodźców.

Od 2012 r. w Republice Środkowoafrykańskiej toczy się konflikt wewnętrzny o podłożu religijnym pomiędzy chrześcijanami a muzułmanami. W jego wyniku ponad milion osób (jedna piąta populacji państwa) zostało zmuszonych do migracji wewnętrznej.