Najnowsze projekty NASA i historia spotkań z kosmitami

„Gdy strumienie małych meteorytów uderzają w powierzchnię Księżyca, fale uderzeniowe uwalniają wodę” – twierdzi NASA. Pod wyschniętą na wiór górną warstwą powierzchni znajduje się cienka warstwa przejściowa, a następnie warstwa wilgotna, gdzie cząsteczki wody przywierają do kawałków gleby i skał. Na podstawie pomiarów wody w egzosferze naukowcy obliczyli, że w warstwie wilgotnej jej stężenie wynosi ok. 200 do 500 części na milion. To gleba znacznie bardziej sucha niż ta w najsuchszych rejonach Ziemi.

W 1998 r. NASA zaplanowała znalezienie 90% asteroid i komet w pobliżu Ziemi o średnicy większej niż 975 m. Siedem lat później kategorię rozszerzono o obiekty o wysokości ponad 140 m. Do kwietnia 2019 r. zlokalizowano położenie prawie 20 tys. asteroid, zwanych NEO (Near Earth Objects), spełniających wymienione warunki. Znalezienie ich jest trudne, ponieważ są to obiekty ciemne i bardzo odległe od naszej planety. Jednak, w miarę zbliżania się do Słońca, świecą w określonych długościach fal, szczególnie w podczerwieni. NASA opracowała nowy rodzaj teleskopu o nazwie NEOCam, który wykorzystuje kamery na promieniowanie podczerwone do lepszego mapowania oraz przeprowadzania pomiarów asteroid.

Na pustyni Gobi, w prowincji Gansu, otwarto projekt C-Space Mars, który przedstawia potencjalną chińską bazę na Czerwonej Planecie. W 2020 r. Chiny planują wysłać łazika na Marsa. Jednak C-Space Mars to bardziej wizja z gatunku science-fiction, przeznaczona dla szkolnych wycieczek i turystów. W przyszłości baza ma zajmować 67 km².

Josef Allen Hynek był doradcą amerykańskiego wojska do spraw UFO. Współczesna ufologia oparta jest na podstawie jego analizy naukowej. Hynek przygotował również system klasyfikacji bliskiego spotkania stanowiący punkt odniesienia w ocenie wiarygodności obserwacji UFO. To m.in. tym systemem posłużył się „Newsweek”, opracowując własną klasyfikację najbardziej wiarygodnych spotkań człowieka z UFO.