Malowidła naskalne z epoki lodowcowej w Kolumbii

W 2017 r. w kolumbijskim lesie deszczowym, w paśmie górskim Serranía La Lindosa, archeolodzy odkryli dziesiątki tysięcy prehistorycznych malowideł naskalnych z epoki lodowcowej, co jak dotąd było trzymane w tajemnicy. Malowidła mają prawdopodobnie ponad 12,5 tys. lat i zajmują niemal 12 km skalnego klifu. Znajdują się tam geometryczne kształty, obrazy zwierząt – ryb, żółwi, jaszczurek i ptaków – tańczących lub trzymających się za ręce ludzi, figur w maskach i mnóstwo odcisków dłoni. Niektóre malowidła są bardzo szczegółowe i realistyczne, przedstawiają również zwierzęta, które dawno wymarły, takie jak gigantyczne leniwce, konie z epoki lodowcowej czy palaeolamy. Znalezisko umożliwi wgląd w życie ludzi w Amazonii w epoce lodowcowej, ich rytuały i sposoby komunikacji, dostarczy także informacji na temat ówczesnych zwierząt i roślin.

W książce Shaping the World artysta Antony Gormley i krytyk Martin Gayford opisują znaczenie rzeźbiarstwa – jednej z najstarszych i najważniejszych dziedzin sztuki w historii ludzkości – oraz sposób, w jaki kształtowało ono świat. Według autorów modelowanie materii w celu nadania jej znaczenia było ważne dla człowieka co najmniej od czasu, gdy pojawiła się komunikacja językowa. Jak twierdzi Gormley: „Rzeźba jest formą fizycznego myślenia. Taka jest jej natura. Rzeźbiarstwo jest jak alchemia: działa, kiedy bryła gliny lub kamienia zmienia się w coś zupełnie innego. Podstawowe założenie jest podobne do starego powiedzenia: najważniejsza jest materia (…). Rzeźbienie polega na inwestowaniu czasu w kamień”.