Długowieczne zwierzęta oraz ich znaczenie dla ekosystemów

Zdaniem naukowców sędziwe stworzenia odgrywają kluczową rolę w populacjach i ekosystemach. Znaczenie starych, mądrych zwierząt nie jest jednak brane pod uwagę w kontrolowaniu populacji oraz ochronie bioróżnorodności, na domiar złego to one najbardziej cierpią z powodu działalności człowieka, takiej jak nadmierne połowy i polowania na trofea. Np. u ryb i wielu innych zwierząt zmiennocieplnych liczba potomstwa wzrasta wraz z wiekiem, a u ptaków starsi rodzice zapewniają swoim pisklętom więcej pożywienia i lepsze siedliska, co poprawia wskaźniki przeżywalności piskląt. Ponadto starsze osobniki zazwyczaj przyjmują kluczowe role społeczne, jak prowadzenie długodystansowych migracji i regulowanie struktur społecznych, a np. długowieczne słonice i orki to skarbnice wiedzy dla młodszych pokoleń, praktykujące transmisję kulturową.

Zdaniem badaczy większość gatunków dużych wielorybów ma „nierozpoznany potencjał do długowieczności, który został zamaskowany przez demograficzne zakłócenia przemysłowego wielorybnictwa”. Naukowcy badający walenie południowe odkryli, że mediana długości życia tego gatunku wynosi ponad 73 lata, a 10% osobników przeżywa prawie 132 lata. Długowieczność można przypisać także walom grenlandzkim, płetwalom błękitnym, zwyczajnym oraz bieługom arktycznym.

Naukowcy badają lekarstwa na długowieczność dla psów, które mogłyby również „przedłużyć ludzkie życie” poprzez wydłużenie zdrowia i ograniczenie tempa starzenia się. Np. LOY-002 to lek mogący zapewnić psom co najmniej jeden dodatkowy rok zdrowego życia. Projekt Dog Aging Project bada tymczasem rapamycynę.