Dostępność: o nurkowaniu, pasjach i widoczności osób z niepełnosprawnościami

Transkrypcja wygenerowana automatycznie przez sztuczną inteligencję

Jakub Górnicki [00:00:00] Hej!

Anna Górnicka [00:00:00] Cześć!

Jakub Górnicki [00:00:01] Z tej strony.

Anna Górnicka [00:00:01] Ania Górnicka.

Jakub Górnicki [00:00:02] I Kuba Górnicki, A to jest Outriders Podcast.

Anna Górnicka [00:00:06] Tworzymy unikalne reportaże audio o problemach i wyzwaniach na całym świecie.

Jakub Górnicki [00:00:10] Ale Nie chcemy kończyć historii na tym, że jest tylko źle.

Anna Górnicka [00:00:14] Rozmawiamy z ludźmi, którzy szukają rozwiązań i patrzymy na to, co działa, co może działać i czego należy spróbować.

Jakub Górnicki [00:00:22] Te audycje tworzymy dzięki wsparciu patronek i patronów. Po pierwsze dziękujemy tym, którzy już są z nami i po drugie zachęcamy do dołączenia do tego jakże szlachetnego grona. Na stronie Patronite.pl/outriders. Możesz nas wesprzeć dobrowolną opłatą wedle swojego uznania. Już z góry za to dziękujemy.

Kasia Pasierbik [00:00:47] Dzień dobry, cześć. Z tej strony Kasia Pasierb jak i.

Mania Modzelan [00:00:51] Mania Modzelan.

Kasia Pasierbik [00:00:52] A wy słuchacie właśnie Outriders Podcast. Tak jak zapowiadaliśmy tydzień temu, dzisiaj również słyszymy się w takiej konfiguracji. Ania z Kubą wrócą mam nadzieję za tydzień. A dzisiaj naszym gościem będzie Konrad Kępka instruktor prowadzący szkolenia nurkowe wspierające nurków z niepełnosprawnościami na wyprawach Fundacji Mniejszy Błękit imienia Asi Kułakowski.

Mania Modzelan [00:01:18] Cześć Konradzie.

Konrad Kępka [00:01:19] Cześć dziewczyny!

Kasia Pasierbik [00:01:21] Trochę już to zdradziłeś. My tutaj w trakcie przedstawiania Ciebie, ale czy mógłbyś nam na początek opowiedzieć, czym się zajmujecie jako Fundacja Mniejszy Błękit?

Krótko o Fundacji ,,Mniejszy Błękit” im. Asi Kułakowskiej

Konrad Kępka [00:01:31] Zdradziłaś już prawie wszystko. A co dodawać więcej? Bo Fundacja rzeczywiście zajmuje się organizowaniem wyjazdów nurkowych i głównie od tego zaczęliśmy te 10 11 lat temu. I to były tylko i wyłącznie wyjazdy dla nurków z niepełnosprawnościami. I od tego zaczynaliśmy w ogóle pracę w fundacji. To był taki pomysł na to, żeby zwiedzać cały świat i pokazać, że niemożliwe jest możliwe. I fundacja od tego zaczęła. Natomiast parę lat temu doszliśmy do wniosku, że bardzo dużo ludzi chce jednak podnosić swoje umiejętności. Niektórzy chcą w ogóle zacząć nurkować, więc zaczęliśmy szkolić i teraz w takiej małej fundacji staliśmy się naprawdę dużą fundacją. Mamy bardzo dużą kadrę i szkolimy nurkowe. Nadal wyjeżdżamy oczywiście na różne wyjazdy i tak jak 10 lat temu był jeden, dwa wyjazdy w roku, teraz robimy ich około 10, więc jest tego dużo.

Mania Modzelan [00:02:33] A czy mógłbyś przybliżyć co było bodźcem do powstania takiej inicjatywy? Bo to już trochę trwa.

Konrad Kępka [00:02:39] Trochę to trwa. Kadra, która zaczęła w ogóle się tym interesować, powstała ze Stowarzyszenia Nauka w Krakowie bardzo dawno temu. Tam dziewczyny wpadły na pomysł, że dlaczego nurkowie to tylko faceci, dlaczego ubierają się na czarno i są byli wojskowi? Przecież wszyscy mogą nurkować. No i okazało się, że rzeczywiście parę szkoleń udało się zorganizować i osoby z niepełnosprawnościami były takim pomysłem na te szkolenia, żeby wciągnąć ich do wody i pokazać, że to się da. Natomiast nasza koleżanka Asia Kołakowska, która w Warszawie głównie prowadziła szkolenia, uległa wypadkowi i rodzice Asi postanowili, że będą dalej wspierać nurków z niepełnosprawnościami i założyli fundację, która właśnie finansuje te wyjazdy, organizuje, pomaga ludziom wyjeżdżać. I na tym to wszystko bazowało. Więc to był taki bodziec. Ania Roca, przyjaciółka wielka Asi Kołakowski, prezeska fundacji, właśnie tym się zajmowała do tej pory. Teraz trochę zespół się powiększył i działamy wspólnie. Więc to chyba był taki początek.

Kasia Pasierbik [00:03:52] Jak w ogóle wygląda taki proces zajęć, takiego kursu nurkowania dla osób z niepełnosprawnościami? I mam tutaj na myśli ten swój punkt widzenia osobę, która na co dzień niestety nie widzi tego świata osób z niepełnosprawnościami. Jak taki proces przebiega?

Jak wyglądają zajęcia z nurkowania dla osób z niepełnosprawnościami?

Konrad Kępka [00:04:16] To, że nie widzisz tego świata? To się zaczynają zmieniać. Rzeczywiście, jak my zaczynaliśmy szkolić, to osoby z niepełnosprawnościami były tak trochę na marginesie. Dużo fundacji, dużo stowarzyszeń starało się zaktywizować takie osoby, żeby wyszły z domu, sprzed kanapy, żeby zaczęły normalnie funkcjonować, żeby mogli wyjeżdżać też. I nie dziwię się, że nie widzisz. To się zmienia. I rzeczywiście różne, różne stowarzyszenia, różne są pomysły na uprawianie sportów, więc nasi, nasi kursanci również zdobywają mistrzostwa w szermierce, w jakiś tam innych sportach, Więc nurkowanie również. I cały, cały. Sposób na to nurkowanie to trzeba by zacząć od spróbowania, czy to w ogóle jest dla Ciebie. Więc organizujemy raz na jakiś czas takie intra nurkowe. Polega to na tym, że opowiadamy jak to wszystko wygląda, na co zwracać uwagę, jakie są zasady bezpieczeństwa. Idziemy sobie zanurkować, sprawdzić jak to wszystko i jak to wszystko działa i robi się to w super komfortowych, bezpiecznych warunkach. I jeżeli załapiesz. Jeżeli to jest to jeżeli właśnie z takimi musisz. Miechem wychodzą wszyscy z wody. No to można zacząć taki proces. Szkolenia i szkolenia jest podzielone na dwie części. Jedna część jest teoretyczną basenowe A. Wszystko robi się w komfortowych, przyjemnych warunkach, tak żeby nauczyć się wszystkich procedur awaryjnych i procedur bezpieczeństwa. Nauczyć się techniki nurkowania. Różne są ćwiczenia na to i to. Zazwyczaj robimy jakieś dwa, trzy dni na basenach. Niektórzy potrzebują więcej czasu, żeby się zaadaptować do tego środowiska, które nie jest naszym naturalnym. No ale to zazwyczaj są właśnie takie 2 3 dni. Przeplatane są te baseny teorią, jakimiś wykładami, a później kończy się całe całe szkolenie na wodach otwartych I to są 4, 5, 6 nurkowań, które powtarza się różne ćwiczenia i różne procedury awaryjne. Dorabiamy też takie elementy, których się nie da zrobić na basenie, bo to jednak inne środowisko. No i już dalej stoi świat otworem do zwiedzania i nurkowania.

Mania Modzelan [00:06:53] Czy jest dodatkowego coś w tym procesie? Z uwagi na to, że to są osoby z niepełnosprawnościami?

Konrad Kępka [00:07:02] To jest w ogóle bardzo przyjemne, bo to jakby skupiamy się na osobach z niepełnosprawnościami. Natomiast my od dwóch lat prowadzimy szkolenia w takich grupach mieszanych. Wow, Główny fun na tych na tych szkoleniach i w ogóle na naszych wyjazdach polega na tym, że my mamy bardzo dużą grupę, która wspiera te nasze szkolenia. I tutaj osoby z niepełnosprawnościami, głównie nurkowie z niepełnosprawnościami, potrzebują większej asysty pod wodą. Czyli tak jak w systemie partnerskim, nurkowym możemy nurkować w dwie osoby. To tutaj zespoły są czasami 2 3 osobowe i naprawdę kadry. Czasami jest więcej uczestników wyjazdu, co powoduje, że jak jest duża grupa ludzi to zawsze ktoś ma jakiś fajny pomysł. Ciekawy robią się czasami dobre imprezy i jest naprawdę wesoło i przyjemnie.

Mania Modzelan [00:08:02] I tak jest weselej.

Konrad Kępka [00:08:03] Oczywiście, że tak.

Kasia Pasierbik [00:08:05] Choć czy zgłosić się do Was może każda osoba z niepełnosprawnościami? Czy np. ze względu na specyfikę tego sportu są np. może jakieś przeciwwskazania?

Konrad Kępka [00:08:18] Przeciwwskazania są jak najbardziej, ale to musi zdecydować lekarz. Więc jeżeli wypełnia się formularz medyczny i taki bardzo, bardzo istotny dokument, jeżeli gdziekolwiek na tej liście pytań odpowiecie tak, to należy się zgłosić do lekarza, który przeprowadzi jakiś cykl badań. Są lekarze, nurkowie, którzy potrafią to wszystko zrobić. No i to lekarz decyduje o tym, czy możemy nurkować, czy lepiej, lepiej może nie. Rozmawialiśmy z wieloma lekarzami, bo staramy się wszystkim umożliwić sposób spędzania tego czasu, więc tutaj lekarze też mają różne podejście do tego tematu. Natomiast doszliśmy do porozumienia, że możemy ograniczać też głębokość, czyli tak jak normalnie kurs nurkowy podstawowy pozwala na nurkowanie do 20 metrów. No to jeżeli ktoś ma jakieś przeciwwskazania medyczne, to może niech nurkuje do 6.

Mania Modzelan [00:09:24] Czyli żeby to było jak najbardziej.

Konrad Kępka [00:09:26] Komfortowe, bezpieczne.

Mania Modzelan [00:09:28] A nie ograniczające.

Konrad Kępka [00:09:29] O to właśnie chodzi.

Mania Modzelan [00:09:31] Fajna inicjatywa.

Kasia Pasierbik [00:09:32] Też mnie zaintrygowały, kiedy opowiadałeś o procesie szkolenia. Szkolenie z procedur awaryjnych. Czy mógłbyś nam opowiedzieć, czym mogą być procedury awaryjne?

Konrad Kępka [00:09:44] Takie podstawowe procedury, które się ćwiczy, to jest np. zachowanie podczas utraty gazu. P.N. Jeżeli nam się skończy powietrze w butli, to co powinniśmy zrobić, żeby zakończyć bezpiecznie nurkowanie? To jest taki podstawowy zestaw ćwiczeń, który się robi na tych kursach. Do tego są różne rzeczy, np. zalanie maski wodą. Jak sobie oczyścić tą maskę z wody? Utrata automatu oddechowego? Jak go odnaleźć? Albo jak go znowu oczyścić z wody, żeby kontynuować oddychanie? To są takie podstawowe ćwiczenia, które trzeba opanować, żeby bezpiecznie nurkować.

Mania Modzelan [00:10:25] A ja Ci zapytam tak osobiście co kierowało Tobą, żeby dołączyć do takiej inicjatywy? To jest bardziej włączające, bo równie dobrze mógłbyś szkolić nurków bez niepełnosprawności, więc dopytam.

Konrad Kępka [00:10:41] Ale oczywiście i ja szkolę. Oczywiście, że szkolę wszystkich. Natomiast to co tutaj mnie ciągnie, no to jest ta kadra, z którą współpracuję i ci. Znajomi, z którymi się spotykamy. Mamy milion wspólnych tematów, każdy jest mocno zaangażowany. To jest naprawdę bardzo fajny czas i w żadnej firmie, w żadnym zespole nie widziałem tak zaangażowanych ludzi, którzy pracują dla idei tak na dobrą sprawę i robią to po prostu z czystego serca. I to jest naprawdę wielka.

Mania Modzelan [00:11:18] Energia dla takiej idei włączającej to.

Konrad Kępka [00:11:20] Ciągle jak najbardziej tu włączającej. W zeszłym roku zaczęliśmy współpracę z taką federacją International Diving Federation. To jest Polska Federacja Nurkowa, która dla której układamy nowy program szkoleniowy dla nurków z niepełnosprawnościami i to głównym elementem, na który pozwolono nam, żebyśmy. Żebyśmy w ten sposób atakowali ludzi, którzy chcą nurkować. Żeby te szkolenia były impulsywne. Żebyśmy mogli szkolić wszystkich. I teraz za miesiąc prowadzę szkolenie, na które zgłosiło się dwóch braci i jeden z nich jest przyszłym nurkiem z niepełnosprawnościami. No i na urodziny sobie zakupili kurs nurkowy i będą razem we dwóch się szkolić. Więc można też takie mieszane grupy prowadzić. To jest bardzo.

Mania Modzelan [00:12:21] Przyjemne. Tak jak mówiłeś wcześniej, że zrozumiałam, że właśnie taka mieszana grupa to jest to, co jest największą wartością w takich takich szkoleniach, kiedy masz osoby z niepełnosprawnościami, z osobami bez niepełnosprawności. I rozumiem, że wtedy jest weselej i bardziej agresywnie.

Konrad Kępka [00:12:37] Oczywiście nie ograniczajmy się tylko do znajomych na wózkach czy dotacjami. Przecież mamy duże grono znajomych. Jeżeli ktoś wpadnie na dziki pomysł chodźmy nurkować, to jedziemy razem. Dlaczego nie?

Kasia Pasierbik [00:12:51] I mówiłaś, że tworzycie nowe programy szkoleniowe. Można powiedzieć, że jesteście swego rodzaju pionierami w tej dziedzinie.

Konrad Kępka [00:12:59] Pionierami to może nie, natomiast.

Kasia Pasierbik [00:13:03] Ale tak na skalę polską np..

Konrad Kępka [00:13:05] Myślę, że nawet na światową, bo rozbudowaliśmy dosyć mocno program.

Mania Modzelan [00:13:10] Czyli jednak pieniędzy.

Konrad Kępka [00:13:12] No dobrze, trochę, trochę tak.

Mania Modzelan [00:13:15] Nie bądź taki Skromny..

Konrad Kępka [00:13:15] To chyba to chyba ta wrodzona skromność, bo do tej pory organizacje, które przygotowywały programy dla nurków z niepełnosprawnościami, przygotowywały tylko podstawowy program. To było to był zwany Open Water Diver, podstawowy certyfikat nurkowy, który daje możliwość nurkowania do 18 czy 20 metrów. Natomiast nasi nurkowie bardzo chcieliby rozwijać się dalej, chcieliby nurkować głębiej, chcieliby nurkować ze skuterem w innej konfiguracji nurkowej i zdobywać specjalizacje następne. Więc my tutaj napisaliśmy program, który daje dużo innych możliwości, a nie zatrzymania się tylko na tym jednym szkoleniu. I ciekawym pomysłem, który słuchamy co do nas się mówi, więc wdrożyliśmy, wdrożyliśmy to też do tego programu. Nurkowie z niepełnosprawnościami też mogą dołączyć do kadry i mogą szkolić. Więc jest cały taki program, gdzie można być asystentem instruktora powierzchniowym, czyli prowadzić wykłady z tego, jak przygotować się do nurkowania, co jest dla mnie ważne, jak się ma, jak się zachowywać pod wodą, żeby było ok. No i drugi poziom to jest taki nurek asystent podwodny, gdzie można też pod wodą pomagać instruktorowi podczas szkoleń.

Kasia Pasierbik [00:14:46] A tak na skalę światową są lub były takie organizacje, które np. obserwowały liście rozwijając fundację, na której można się wzorować. Mógłbyś opowiedzieć o.

Konrad Kępka [00:14:56] Oczywiście największą organizacją taką międzynarodową jest HS Handicap Association. To jest organizacja amerykańska, która szkoli nurków z niepełnosprawnościami. I na tym bazowali My się wszyscy instruktorzy bazowali na tej organizacji, od tego startowaliśmy. Mamy tam dużo ograniczeń, które spotykaliśmy, spowodowały to, że zaczęliśmy się interesować nowym programem. Każda federacja nurkowa ma jakieś pomysły na nurków z niepełnosprawnościami, ale żaden program nam nie pasował w stu procentach, więc stwierdziliśmy, że jeżeli mamy możliwość i pozwolono nam na to, żeby napisać program od nowa i przygotować wszystkie standardy, certyfikaty, całą ścieżkę szkoleń i jeszcze do tego to będzie rozwojowe, bo możemy nad tym dalej pracować, to dla nas młyn na wodę.

Kasia Pasierbik [00:15:49] A czy mógłbyś troszeczkę może opowiedzieć nam więcej o tych ograniczeniach, jakie spotkaliście w. Które poskutkowały tworzeniem potem już własnego autorskiego programu szkoleniowego.

Przystosowanie szkoleś nurkowych do osób z niepełnosprawnościami

Konrad Kępka [00:16:01] Ograniczenia Właściwie to jest to, o czym rozmawialiśmy wcześniej. Czyli jeżeli lekarz np. zabronić nurkowania głębiej, to nie masz żadnej możliwości. To tylko kwestia instruktora, czy weźmie to pod uwagę i będzie inaczej. Zabierał cię pod wodę, ale nie dostajesz żadnego certyfikatu, nie masz żadnego pokwitowania, że masz te umiejętności. Tutaj na przykład wprowadziliśmy tego nurka płytkiego, czyli to jest tam nurkowanie do 6 metrów. Nie było programów juniorskich, nie było programów dla dzieci. Do tej pory nie było programu, który szkolił by nurków w spektrum autyzmu. To jest też dosyć dosyć nowa rzecz. My się też tego wszystkiego musimy nauczyć, więc staramy się jakoś rozwijać tak, żeby mieć pełen wachlarz możliwości.

Mania Modzelan [00:16:57] Jak się tego uczycie?

Konrad Kępka [00:16:59] Zdobywamy wiedzę skąd się tylko da, a które są? Są też inne fundacje, które zajmują się np. sportowcami. Jest taka fundacja para sportowi i od nich zdobywamy wiedzę. Rozmawiamy, jak podejść do zagadnień sportowych, jak. Jak ci ludzie się rozwijają, jak im można pomóc, jak wspierać, żeby żeby mieli lepsze osiągnięcia. Każdy z nas pracuje w jakiejś tam swojej pracy, w jakiejś innej dziedzinie. Jest dobry i gdzieś w tym momencie się rozwija. Ja staram się też słuchać podcastów, czytać książki, brać udział w jakiejś konferencjach na na tematy i psychologiczne i medyczne. Tak, żeby jednak trochę się rozwijać.

Mania Modzelan [00:17:51] Działać na rzecz wspierania włączania. I chciałam trochę dopytać, jak to wyglądało instytucjonalnie, czy takie wsparcie otrzymywali, czy jednak byliście sami w tej drodze?

Konrad Kępka [00:18:04] A w jakim sensie to wsparcie.

Mania Modzelan [00:18:06] To myślę sobie w ogóle w kontekście właśnie widoczności osób z niepełnosprawnościami i kwestii wspierania też ich systemowego po prostu zwyczajnie, systemowo, bo dużo się mówi, często, a niekoniecznie dalej za tym idzie jakieś działanie.

Konrad Kępka [00:18:23] To też się może zmienić. Dzięki temu, dzięki temu, że już jesteśmy rozpoznawalni i trochę o nas słychać, to świadczy o tym, że ja tu siedzę. To zaczynamy też rozmawiać z innymi fundacjami. Taka Fundacja Polska bez Barier, która w Polsce funkcjonuje. Bardzo nas wspiera i bardzo nam pomaga od strony szkoleniowej. Jak sobie przygotować różne rzeczy, żeby były dostępne dla osób z niepełnosprawnościami i jakiego języka w ogóle używać? Jak przygotowywać teksty na stronę internetową czy do, czy do reklam? Wcześniej nie myślałem o tym, że podręcznik powinien być specjalnie przygotowany. Naprawdę tam spektrum możliwości jest olbrzymie. Także wspierają nas ludzie, którzy z tym się zajmują. Wspierają nas też ludzie, którzy do nas przychodzą jako wolontariusze, bo ktoś ich jednak tam namówił albo sami wpadli na pomysł, że teraz będą jeszcze nurkować. A z zawodu są na przykład fizjoterapeuta, więc od nich też dostajemy dużo jakiś pomysłów na to, co możemy jeszcze tam poprawić, żeby być lepszym.

Mania Modzelan [00:19:42] Czyli to jest trochę takie czerpanie z siebie. Najbardziej się da.

Konrad Kępka [00:19:45] Oczywiście, dlatego to jest takie piękne.

Kasia Pasierbik [00:19:49] Mówiłeś też wcześniej, że zmiany faktycznie zachodzą w tej rzeczywistości osób z niepełnosprawnościami. Rzeczywiście chciałabym móc powiedzieć, że wiele się mówi o sytuacji osób z niepełnosprawnościami w Polsce. Jednak wiemy doskonale, że tak naprawdę temat ten w dyskusji publicznej pojawia się bardzo okazjonalnie. Właśnie tak jak Monia powiedziała wcześniej, czy to przy okazji protestów w Stykać się z tą rzeczywistością osób z niepełnosprawnościami na co dzień. Jak z tej Twojej perspektywy osoby, która z osobami z niepełnosprawnościami ma styczność na co dzień? Jak wygląda ta ich rzeczywistość? Kiedy? Jak już doszliśmy do wniosku, większość społeczeństwa w ogóle tego nie widzi. Takie osoby po prostu są do większości społeczeństwa niewidoczne.

Konrad Kępka [00:20:40] Jakby ciężko mi odpowiedzieć na to pytanie ogólnie. Natomiast nie bardzo umiem też na to odpowiedzieć, dlatego że ja staram się temu, że nie to, że nie zauważam. Natomiast ja traktuje wszystkich bardzo podobnie. Oczywiście jak widzę, że ktoś potrzebuje wsparcia bo jest duży próg czy są 4 schody i trzeba wózek przenieść to w ogóle nie ma żadnego problemu. No i te braki dostępności w Polsce są, one nadal będą jak na całym świecie. Natomiast to się też bardzo, bardzo zmienia i to, co mówi, że słychać, no to zaczyna się wszystko poprawiać w naszym świecie i im bardziej będzie słychać, tym szybciej te zmiany nastąpią. To nie jest tak, że to są nasi kursanci albo nasi klienci wyjazdów nurkowych i oni potem sobie gdzieś znikają. Raczej tworzymy już taką paczkę znajomych.

Mania Modzelan [00:21:43] Taką społeczność, taką.

Konrad Kępka [00:21:44] Trochę społeczność i niektórzy wyjeżdżają na wszystkie wyjazdy z nami. Spotykamy się tak cyklicznie co jakiś czas i nie patrzę pod kątem takim, że oto tutaj ktoś na wózku przyjechał czy. Coś w tym stylu. Traktuje wszystkich tak jak swoich normalnych znajomych, bez żadnego jakiegoś specjalnego podziału. I myślę, że tak należałoby do tego podchodzić. I im więcej osób będzie miało taką świadomość, że my normalnie funkcjonujemy w społeczeństwie, to to zacznie się zmieniać.

Mania Modzelan [00:22:22] Chociażby jak ten język, który chociażby może nie zwracaliśmy uwagi, a staje się coraz bardziej agresywny. Zmieniamy podręczniki, broszury, teksty i.

Konrad Kępka [00:22:33] Zmieniamy grafiki, żeby były bardziej czytelne. Jak najbardziej audiobooki czy ebooki, które są specjalnie przygotowane, czy chociażby podręcznik, który jest napisany w sposób. Dla nas nie ma żadnej różnicy w formie graficznej, natomiast da się go do czytnika. Przetworzyć tak, żeby tak, żeby osoba z niepełnosprawnością wzroku mogła go sobie odsłuchać. To są bardzo ważne rzeczy i coraz więcej o tym rzeczywiście słychać. To się poprawia, to się poprawia i mam nadzieję, że to idzie w dobrym kierunku.

Mania Modzelan [00:23:10] Też mam taką nadzieję, bo to niezwykle ważne.

Kasia Pasierbik [00:23:13] I poprawia się zarówno w skali naszej krajowej, jak i światowej, ponieważ mnie np. bardzo interesuje kwestia chociażby przystosowania otoczenia do osób np. poruszających się na wózkach. Jeździcie trochę po świecie, organizujecie m.in. wyjazdy nurkowe i obserwując tę rzeczywistość również poza granicami naszego kraju? Jak ma się ten nasz polski krajobraz przystosowany bądź też nieprzystosowany do osób z niepełnosprawnościami? Rzeczywistość otoczenia np. za.

Konrad Kępka [00:23:46] Granicą zależy też, gdzie się pojedzie. Hiszpania jest przygotowana bardzo ładnie. Na przykład. Pomijam oczywiście jakieś zabytki, gdzie tam się nie da zbyt dużo pozmieniać, ale pojawiają się jakieś rampy, pojawiają się jakieś udogodnienia. Jak byliśmy pierwszy raz na wyprawie w Meksyku. Tam były schody, dwa schodki, chyba jeden duży albo dwa schodki do hotelu. No i jak zobaczyli, że przyjechało tam chyba 6 czy 7 osób na wózkach, to następnego dnia rano już było pięknie z betonu pod podjazdem zmiany. Więc my też wpływamy na zmianę naszego świata. I to jest urocze, że jak się pojawiamy gdzieś na końcu świata taką wielką grupą, to wszyscy z daleka na nas patrzą, co tu teraz będzie się działo? A od następnego dnia jak widzą, że my jesteśmy zadowoleni, szczęśliwi i chcemy, chcemy zwiedzać też te miejsca.

Mania Modzelan [00:24:53] Które normalnie.

Konrad Kępka [00:24:54] Funkcjonować, funkcjonować, to to od razu się aktywizują, przystosowują. I pomagają nam bardzo też w naszej pracy. I nawet niektórym jest głupio, że jakieś schody powstały. To mi się stukają w głowę po co to w ogóle możliwe? Ten schodek to jest bez sensu. Tyle kłopotu z nim macie, to ja muszę pogadać, żeby ktoś go tam zlikwidował.

Mania Modzelan [00:25:21] To jest chyba właśnie kwestia tego, nie doświadczenia. I stąd się bierze często to nie zauważenie. I myślę, że to jest w ogóle początkiem do rozwiązywania tak ogromnego problemu czy niedopatrzenia, czyli zauważyć. Czyli to, co wy robicie, czyli robicie to na taką skalę, żeby coś uwidocznić, to wtedy to początku jest jakiś tryb działania.

Konrad Kępka [00:25:43] Tak, jak najbardziej. To chociażby. Dzisiaj rozmawialiśmy chwilę na temat waszego miejsca tutaj, że to architekci pomogli w tym, żeby wnętrze Wasze wyglądało przyjemnie. No to też jest świadomość już tutaj, na tym poziomie. Jeżeli architekt wie, że należy wziąć pod uwagę jakieś elementy dostępnością, to zacznie to projektować, zacznie to wdrażać do swoich pomysłów i to To jest po prostu wszędzie. I budynki użyteczności publicznej są już też przygotowywane właśnie w ten sposób, bo tam już jest wymóg, że musi tak być.

Mania Modzelan [00:26:22] Kropla drąży skałę.

Konrad Kępka [00:26:24] Więc też jak wyjeżdżamy gdzieś na koniec świata, to staramy się, żeby hotele i pokoje były dostępne wcześniej je sprawdzamy. Jeżeli to jest taki wyjazd typowo pionierski, gdzie ludzie jeszcze nurków z niepełnosprawnościami nie zabieraliśmy, to bardzo często jedziemy tam po prostu obejrzeć te miejsca. Czy rzeczywiście jest możliwość zabrania turystów i czy to będzie bezpieczne, Czy to będzie dla wszystkich przyjemne? Bo to nie sztuka pojechać na koniec świata, sztuka tam przetrwać.

Kasia Pasierbik [00:26:56] A czy mógłbyś nam właśnie opowiedzieć o tych wyprawach, które organizujecie dla nurków z niepełnosprawnościami w różnych miejscach na całym świecie, w najlepszych miejscach. Chociaż już jak wcześniej rozmawialiśmy przed naszym nagraniem, powiedziałeś, że nie ma najlepszych miejsc do nurkowania, bo wszystkie są dobre.

Konrad Kępka [00:27:16] To tak.

Kasia Pasierbik [00:27:17] Gdybyś mógł nam opowiedzieć o tym, w jaki sposób organizujecie takie wyjazdy.

Nurkowe wyprawy 

Konrad Kępka [00:27:23] Są takie miejsca, do których wracamy i to są takie nasze ulubione miejsca. To jest Chorwacja, od której w zasadzie zaczęliśmy funkcjonować kiedyś. Pierwsze szkolenia nurków z niepełnosprawnościami to był cykl spotkań prawie półroczny na basenie i to wszystko kończyło się hucznym wyjazdem na dwa czy trzy tygodnie do Chorwacji, gdzie można było zakończyć kurs na wodach otwartych, komórkową i spędzić wakacje. To był taki system szkolenia. Także Chorwacja jest takim miejscem, gdzie wracamy i Chorwację bardzo lubimy. Egipt jest drugim takim miejscem. Mamy już zaprzyjaźnione bazy, mamy tam już zaprzyjaźnionych instruktorów czy przewodników, których sami podchodziliśmy trochę w naszej dziedzinie, więc nas wspierają. No i staramy się też organizować wyjazdy w takie miejsca, mało popularne, ale popularne wśród nurków. I teraz jest wyprawa do Meksyku np.. Jedna grupa już dzisiaj wyjechała, więc jadą. Za tydzień będziemy nurkować w cnotach. Meksyk nieprzystosowany totalnie. Milion schodów na środku schodków. Potrafią drzewa rosnąć. To wszystko. To wszystko wymaga jakiejś inwencji twórczej, żeby było przyjemnie. Są też takie wyjazdy, do których przygotowujemy się dłużej. To jest taki wyjazd w styczniu np. będziemy organizować wyjazd na rok. To jest mikro Indonezja, Mekka nurków rakowych.

Kasia Pasierbik [00:29:14] Bardzo mi się podoba opis tego wydarzenia, tego wyjazdu. Na stronie Egzotyka rafa, wraki historia 4 słowa klucze naszej wyprawy.

Konrad Kępka [00:29:23] Tak, to jest dokładnie to, co opisuje to miejsce. Najprzyjemniejsze miejsce dla nurków w rakowych. Tam w jednej lagunie jest około 60 ciu zatopionych wraków. Przepiękne miejsce, ale trudne nurkowań. Tam są głębokie nurkowania, tam są. Tam są dosyć długie nurkowania, żeby wszystko można było obejrzeć, więc trzeba się specjalnie przygotować. I to jest dla zaawansowanych nurków, którzy już bardzo dobrze sobie pod wodą radzą. Więc zanim wyjedziemy tam w styczniu, to w tym roku już mamy cały cykl warsztatów. Żeby się podszkolić trzeba następne umiejętności.

Mania Modzelan [00:30:05] Trzeba najpierw zaliczyć Chorwację, Egipt i dopiero potem zwiedzać wraki.

Konrad Kępka [00:30:09] Niektórzy z nas jadą to już zwiedzili pół świata. Oczywiście, jeżeli jeżeli ktoś tam chce do nas dołączyć, to na pewno. Na pewno w Polsce podróżujemy trochę. Mamy cały taki pomysł na warsztaty, żeby przygotować się do tego wyjazdu, żeby on był bezpieczny i żeby był na pewno przyjemny. Tam są. Tam są dosyć trudne warunki i ciężko powiedzieć, które miejsca są najpiękniejsze, bo to tak jak mówiliśmy jedni lubią rafę i ryby, inni kochają wraki.

Mania Modzelan [00:30:47] I skarby.

Konrad Kępka [00:30:48] I skarby, jeszcze inni lubią ciemne i zimne wody Bałtyku. Więc ciężko powiedzieć, które miejsca są najpiękniejsze. Dla mnie są wszystkie.

Mania Modzelan [00:30:59] Ciemne, zimne wody Bałtyku. To brzmi jak przerażające, prawda?

Konrad Kępka [00:31:05] Niektorzy to, ale człowiek jest.

Kasia Pasierbik [00:31:08] Jestem przekonana, że takie wyjazdy są idealnym miejscem do zacieśniania więzów między ludźmi i że tam się budują naprawdę społecznie i przyjaźnie. Tak.

Konrad Kępka [00:31:22] Tak, tak. Relacje budujemy rzeczywiście na każdym wyjeździe. Jak ktoś z nami raz już gdzieś pojechał, to po powrocie dostajemy maile, kiedy następne wyjazdy, gdzie możemy dalej jechać? I to pokazuje, że udaje nam się to poprowadzić właśnie w takim, w takim trybie, że wszyscy mają świetne wakacje i że to nie jest obóz przetrwania, ani żadna jakaś rehabilitacja, czy nie wiadomo co tam jeszcze innego.

Mania Modzelan [00:31:54] Amerykanie się ze schodami.

Konrad Kępka [00:31:56] My jedziemy tam na wakacje. No i rzeczywiście zdarzają się miejsca, gdzie jest trudno i trzeba się fizycznie troszkę napracować. Ale załatwiamy to wszystko uśmiechem i wszyscy są zadowoleni.

Mania Modzelan [00:32:10] A czy tę społeczność z Fundacji Mniejszego Błękitu jest rozsiana już po całej Polsce? Tak.

Konrad Kępka [00:32:16] Tak. Zrobiliśmy szkolenie. Szkolimy Co roku staramy się robić takie warsztaty, żeby podnosić kompetencje kadry, która z nami wyjeżdża. Robimy szkolenia z pierwszej pomocy, warsztaty. W wodzie także. Dbamy o to, żeby wszyscy byli dobrze wyszkoleni i przygotowani. No i okazało się, że w styczniu tego roku na dużym spotkaniu weekendowym, tak jak zazwyczaj było około 15 20 osób, to teraz przyjechało prawie 50 osób. I to są wszystko wolontariusze, którzy z nami pracują, którzy z nami wyjeżdżają, pomagają przy szkoleniach. Okazuje się, że stworzyliśmy naprawdę dużą społeczność i dużo osób z nami w tym roku rozpoczęła współpracę. I chcą z nami dalej się uczyć. Chcą z nami wyjeżdżać, pomagać nam w organizowaniu wyjazdów i szkoleń. Mam nadzieję, że to tak będzie dalej się rozwijało. Jest nas naprawdę sporo.

Kasia Pasierbik [00:33:26] I np. po wyjazdach czy szkoleniach dostajecie informacje zwrotne od uczestników kursantów, czy już jak powiedziałeś wcześniej tak naprawdę już Waszych przyjaciół stajecie się jedną wielką ekipą. Dostajecie informacje zwrotne, że potem np. ci ludzie przecinają się gdzieś tam ze sobą w życiu prywatnym. I faktycznie.

Konrad Kępka [00:33:47] Tak. Tak, jak najbardziej to dostajemy, dostajemy informacje, a czasami też nawet widzimy na zdjęciach. Niektórzy, niektórzy jadą sobie prywatnie, potem gdzieś tam na wakacje w jakiejś innej ekipie i widać, że. Utrzymują te znajomości i. To chyba chyba o to w tym chodzi, żeby żeby tych ludzi ze sobą jakoś łączyć, to i. Poza nurkowym i rzeczami to zaczęliśmy się też angażować różne śmieszne projekty i w zeszłym roku zaczęliśmy robić takie wyjazdy bez nurkowania. Zaczęło się tak po prostu, żeby się spotkać i miło spędzić czas. I zaczęliśmy od takiego wyjazdu prostego na Mazury, do pieczarek, gdzie były żaglówki. Super! Planowaliśmy, robiliśmy ogniska i było bardzo przyjemnie. A w tym roku już jest wyjazd do Afryki i to jest wyjazd tylko i wyłącznie turystyczny, bez żadnego nurkowania i też dużo chętnych. Tam po prostu jedzie na wakacje po to, żeby jechać właśnie z taką fajną ekipą.

Mania Modzelan [00:35:03] Z Mazur do Afryki.

Konrad Kępka [00:35:05] Południowej, co.

Kasia Pasierbik [00:35:07] Bardzo pięknie się rozwija.

Mania Modzelan [00:35:08] No chyba o to w tym wszystkim chodzi. Jak tak słucham tej naszej rozmowy, żeby spotkać się z drugim człowiekiem, znaleźć tę nić porozumienia i spędzać dobrze czas. Może to jest to?

Konrad Kępka [00:35:20] Chyba tak.

Kasia Pasierbik [00:35:22] A czy pamiętasz, kiedy zorganizowaliśmy pierwszą taką wyprawę naukową z większą grupą?

Konrad Kępka [00:35:31] To chyba był Meksyk. O ile dobrze pamiętam, to musiałaby prezeska Ania. Ona ma to wszystko w głowie. Na pewno musiałaby PO wspierać mnie trochę swoją pamięcią. Wydaje mi się, że to była to bywała wyprawa do Meksyku.

Kasia Pasierbik [00:35:49] I z perspektywy czasu na pewno też bardzo się rozwinęliśmy w kwestii organizacji tego typu.

Konrad Kępka [00:35:56] Wypraw. Tak robiliśmy. Robiliśmy jeden, góra dwa wyjazdy w roku. W okresie wakacyjnym to zazwyczaj była właśnie ta Chorwacja plus jakieś tam większe, większe wyjazdy. Teraz tych wyjazdów jest 7 10 w roku, więc tego jest naprawdę dużo. I kiedyś, kiedyś jeszcze pamiętam, że się śmiałem z tego, że tam się tak towarzysko bardziej spotykamy, bo na wyjazdach cały czas ta sama grupa była. No ale teraz przyjeżdża na wyjazd i są nowe twarze, także także pojawia się dużo nowych osób. I chyba przez to też, że zaczęliśmy prowadzić szkolenia, to propagujemy trochę nurkowanie wśród osób z niepełnosprawnościami. Dzięki temu też nowe twarze się pojawiają, nowe nowe pomysły na spędzanie wolnego czasu. To. W zeszłym roku tak kolega Olo. Pozdrawiam serdecznie. Wpadł na pomysł, że kamieniołom koparki w Jaworznie to jest takie świetne miejsce, że dlaczego my z tamtąd mamy się gdzieś eksmitować do hotelu Pogadajmy żebyśmy mogli tam zanocować po nurkowaniu. A więc to był taki ojciec chrzestny tych pomysłów i teraz kamieniołom koparki gdzie jedziemy na weekend kończyć jakieś kursy czy po prostu sobie po nurkować turystycznie? To jest taki wielki event weekendowy. Robimy ognisko, rozbijamy tam namioty i sobie tam nocujemy, więc każdy coś tam wnosi do tego i.

Kasia Pasierbik [00:37:44] Ale to fantastycznie brzmi na trasach.

Mania Modzelan [00:37:48] Trochę wybiegając w przyszłość albo pytając Cię o to, jak myślisz o tej przyszłości, albo jakie masz może ciche, małe albo duże marzenia. Apropo działań fundacji którą stronę chciałbyś żeby to poszło? Albo jak to widzisz, albo co jest takim Twoim marzeniem? Jak chciałbyś, żeby to wyglądało?

Konrad Kępka [00:38:12] Jakbym chciał, żeby to wyglądało i. Ciężko mi powiedzieć. Ciężko mi powiedzieć. Jeżeli to będzie wyglądało jak dotychczas, że udaje nam się zorganizować, no powiedzmy średnio raz na dwa miesiące długi, daleki wyjazd i wyszkolić tak jak dotychczas w tym roku już koło trzydziestu pięciu osób. Jak utrzymamy tę tendencję, to myślę, że uda nam się naprawdę rozpropagować nurkowanie wśród nurków z niepełnosprawnościami na dużą skalę. I to bym chciał utrzymać. To jest takie moje marzenie. To co dalej z tego wyjdzie? Zobaczymy. Bo to to nie tylko zależy, nie zależy tylko od nas, ale na szczęście dużo, dużo osób, dużo organizacji nas wspiera, więc myślę, że to idzie w dobrym kierunku. Tu też trzeba by wspomnieć o tym, że tak jak rozmawialiśmy, że osoby z niepełnosprawnościami jeszcze o nich tak dużo nie słychać i że nie widać. Tak, natomiast organizacje, które wspierają takie osoby, zaczynają coraz prężniej działać. I tak organizacja PFRON, która wcześniej tak była naprawdę gdzieś tam na pograniczu, teraz naprawdę ładnie działa. No i wspierają nas też bardzo mocno i finansowo, i merytorycznie. Więc to jest duży, duża wartość dodana i to idzie chyba w dobrym kierunku. I myślę, że jeżeli my będziemy propagować nurkowanie wśród osób z niepełnosprawnościami, będziemy nadal wspierani przez takie organizacje, to wszyscy na tym dużo skorzystają.

Mania Modzelan [00:40:13] Tego Wam z tego miejsca jak najserdeczniej życzymy tego dobrego kierunku.

Konrad Kępka [00:40:17] Bardzo dziękuję.

Kasia Pasierbik [00:40:19] Jak najbardziej podpisuję się pod tym, a zwłaszcza, że to jest chyba cały czas cały. Zwłaszcza, że to jest chyba też cały czas ta kontynuacja misji Asi Kułakowski, która patronuje Fundacji Mniejszy, bo.

Konrad Kępka [00:40:34] Oczywiście jej rodzice są bardzo zachwyceni tym, że to tak prężnie działa. Byli mocno zdziwieni, że zaczęliśmy organizować tyle wyjazdów.

Kasia Pasierbik [00:40:45] Oni są cały czas zaangażowani w życie fundacji.

Konrad Kępka [00:40:48] Jak najbardziej, jak najbardziej.

Kasia Pasierbik [00:40:51] Niesamowite to jest naprawdę ta historia jest super i bardzo się cieszymy, że mogłyśmy tutaj przyczynić się do tak większej widoczności.

Mania Modzelan [00:41:04] Może ktoś nas posłucha i pomyśli ok? Schody tutaj są niepotrzebne.

Kasia Pasierbik [00:41:08] Rzeczywiście to drzewo na środku, wiec jakoś można ominąć.

Konrad Kępka [00:41:14] Ukryty w krzakach.

Mania Modzelan [00:41:15] Chcę ładnie.

Konrad Kępka [00:41:17] Tak, to są takie to są te momenty. Tutaj rzeczywiście też dzięki Wam coraz bardziej, coraz więcej o nas słychać tutaj. No myślę, że wszyscy na tym zyskujemy, bo budujemy świadomości. Myślę, że to to jest właśnie ta wartość dodana.

Mania Modzelan [00:41:41] Kropla drąży skałę, zmienia świat, zmienia. Konrad Kępka, nasz gość z Fundacji Mniejszy Błękit imienia Asi Kwiatkowskiej.

Kasia Pasierbik [00:41:49] A mówiły do was Kasia, pasierb Big i Mania modelem. Dzięki bardzo.

Mania Modzelan [00:41:54] Cześć.

Konrad Kępka [00:41:55] Cześć.

Jakub Górnicki [00:41:58] To już na sam koniec. Bardzo chcielibyśmy z Anią i całym zespołem podziękować wszystkim, dzięki którym powstaje ta audycja, czyli naszym patronką i patronom.  Bardzo dziękujemy Wam i wszystkim Patronką, Patronom. Zachęcamy wszystkich do wspierania nas dobrowolnym wpłatami w serwisie Patronite. Tam samemu zadecydujesz o kwocie wsparcia, A my polecamy się i dziękujemy za Wasze oceny na Spotify, Apple czy innych platformach, na których słuchacie. I do usłyszenia za tydzień.