Archeologia: upadek Cesarstwa Rzymskiego i pierwsze narzędzia z kości

1,5 mln lat temu ludzie regularnie używali kości zwierząt do wytwarzania narzędzi tnących. Odkrycie w wąwozie Olduvai w Tanzanii 27 rzeźbionych i naostrzonych kości słoni i hipopotamów przesuwa datę używania starożytnych narzędzi z kości o ok. milion lat wstecz. Narzędzia z kości, o długości do 40 cm, były „prawdopodobnie używane jako ręczne siekiery” bez trzonka do rozbioru martwych zwierząt. Z kolei proste narzędzia z kamieni przodkowie człowieka wytwarzali już 3,3 mln lat temu.

Władze Tajlandii poinformowały o odkryciu najstarszego ludzkiego szkieletu znalezionego w tym kraju. Kości odkopano w jaskini Tham Din w Prachuap Khiri Khan. Szczątki należały prawdopodobnie do ​​dziecka w wieku od sześciu do ośmiu lat, które było częścią celowego i rytualnego pochówku. Datowanie radiowęglowe węgla drzewnego i muszli znalezionych w warstwach związanych z pochówkiem wskazuje, że szkielet ma 29 tys. lat.

Trwające dekadę badania w starożytnym rzymskim mieście Interamna Lirenas zmieniają chronologię upadku Imperium Rzymskiego. Archeolodzy odkryli starożytne budynki i budowle, w tym zadaszony teatr, port rzeczny, miejsca targowe, magazyny, z których wiele przetrwało i rozwijało się przez stulecia dłużej, niż wcześniej sądzono. Miastu udało się przetrwać prawie do końca III wieku n.e. i „przez 900 lat przystosowywało się ono do każdego wyzwania, jakie mu stawiano”, jak twierdzą archeolodzy z University of Cambridge.