Zabytkowa kopalnia uranu w Kletnie

Poziom promieniowania w tej kopalni jest naprawdę bezpieczny, fani licznika Geigera większe wartości odczytów otrzymają, sprawdzając poziom promieniowania np. na pokładzie samolotu.

Żeby dojechać do kopalni w Kletnie, trzeba pokonać mnóstwo serpentyn i wjechać na wysokość 838 m n.p.m. Tak wita masyw Śnieżnika. Gdy dojedziecie do Kletna, odniesiecie wrażenie, że właśnie wdrapaliście się na wielką górę, ale czeka Was niespodzianka – po bilety wstępu trzeba bowiem wspiąć się po schodach, a następnie zejść i wejść do kopalni. Warto, w środku możecie bowiem spotkać nie tylko żabę, lecz także przewodników, od których dowiecie się wiele zarówno o tym obiekcie, jak i o dolnośląskich podziemiach. Pod względem wydobycia uranu Kletno miało o wiele mniejsze znaczenie niż Kowary, niemniej wydobywana tu blenda uranowa służyła ZSRR do wszelakich działań jądrowych.

Kopalnia działała w latach 1948–1953, wykorzystując m.in. kilka dawnych sztolni, w których wcześniej wydobywano żelazo, srebro i miedź. Obejmowała 20 sztolni oraz trzy szyby, a łączna długość wszystkich wyrobisk górniczych wynosiła ponad 37 km. W sumie wydobyto tu 20 t rudy uranu. Jak mówiła nasza przewodniczka, to ilość, która po wzbogaceniu wystarczy na kilka bomb atomowych. Nie ma zresztą co ukrywać – taki właśnie cel przyświecał ZSRR przy wydobyciu uranu na ziemiach polskich.

Niezwykle interesująca jest kolekcja szkła uranowego, które w świetle UV ma niesamowity odcień zielonego. Największe wrażenie robi jednak przyłożenie licznika Geigera do maleńkiej bryłki blendy uranowej. Po chwili odczyty przekraczają normę 50 razy, co pokazuje, że choć dziś jest to miejsce turystyczne, kiedyś faktycznie pozyskiwano tu tak pożądane paliwo jądrowe.

Wycieczka z przewodnikiem trwa ok. 45 min. Na miejscu każdy zwiedzający otrzymuje kask. Warto też cieplej się ubrać – temperatura w kopalni przez cały rok oscyluje wokół 7°C.